Η αρχή είχε γίνει επί Σημίτη. Σε μια δύσκολη πολιτικά στιγμή του πρώην πρωθυπουργού ο γνωστός θεματοφύλακας της ηθικής μας, κ. Μάκης, για να δικαιολογήσει της αναγκαιότητα ενός γελοίου ρεπορτάζ, εξέπεμπε επί μέρες ουρανομήκεις τηλεοπτικές κραυγές για τους κινδύνους που εγκυμονούν για τα παιδιά μας και εμάς όλους τα φρουτάκια.
Ο Σημίτης απαγόρευσε μέχρι και τα ίντερνετ καφέ. Ο κ. Μάκης τότε ήταν παντοδύναμος. Αυτή τη φορά οι κήρυκες της ηθικής εκπορεύθηκαν από πολλά ΜΜΕ. Η κοινωνία μας έχει συντηρητικοποιηθεί ακόμα περισσότερο και τα φοβικά αντανακλαστικά μας, ψάχνουν με κάθε ευκαιρία υπαρκτούς και ανύπαρκτους κινδύνους για να εκλυθούν. Στην εύλογη νομιμοποίηση μιας αναπόφευκτης πραγματικότητας που είναι η ροπή μεγάλου αριθμού Ελλήνων στα τυχερά παιχνίδια, ξεσηκώθηκε πάλι ορυμαγδός κριτικής για την κυβέρνηση που για εισπρακτικούς λόγους μας ωθεί στον όλεθρο του ιντερνετικού και ηλεκτρονικού τζόγου. Και αντί να τονιστεί το αυτονόητο, ότι το κράτος δεν έχει καμιά δουλειά να υπαγορεύει σε ενηλίκους τι να κάνουν τα λεφτά τους και το μόνο που θα έπρεπε εδώ και χρόνια να είχε κάνει ήταν ακριβώς αυτό, δηλαδή να συλλάβει τα διαφυγόντα κέρδη του από πολλά χρήματα που άλλαζαν κάτοχο αφορολόγητα, η συγχορδία του κατηχητικού πρόβαλε πάλι απτόητη.
Κάποτε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η κηδεμόνευση ενηλίκων σε μια ελεύθερη χώρα γίνεται οριακά ανεκτή, όταν συντρέχουν σοβαροί λόγοι υγείας ή ασφάλειας (πχ κάπνισμα, ζώνες κλπ.) αλλά η αντίληψη της μόνιμης υπαγωγής σε ένα στενό κορσέ συμπεριφοράς σύμφωνα με αγκυλωμένα και ρηχά πρότυπα είναι υποκριτική. Και ότι οι κώδικες συνύπαρξής μας θα πρέπει να υπαγορεύονται αφ΄ενός από την πραγματική ζωή αφ΄ετέρου από τον σεβασμό στην αυτοδιάθεση. Και ότι υπάρχουν πράγματα που για κάποιους είναι απεχθή αλλά άλλους τους χαροποιούν - εφόσον όλοι κινούνται εντός του νόμου και αναλαμβάνουν το βάρος των επιλογών τους είναι εντάξει.
Κάποτε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η κηδεμόνευση ενηλίκων σε μια ελεύθερη χώρα γίνεται οριακά ανεκτή, όταν συντρέχουν σοβαροί λόγοι υγείας ή ασφάλειας (πχ κάπνισμα, ζώνες κλπ.) αλλά η αντίληψη της μόνιμης υπαγωγής σε ένα στενό κορσέ συμπεριφοράς σύμφωνα με αγκυλωμένα και ρηχά πρότυπα είναι υποκριτική. Και ότι οι κώδικες συνύπαρξής μας θα πρέπει να υπαγορεύονται αφ΄ενός από την πραγματική ζωή αφ΄ετέρου από τον σεβασμό στην αυτοδιάθεση. Και ότι υπάρχουν πράγματα που για κάποιους είναι απεχθή αλλά άλλους τους χαροποιούν - εφόσον όλοι κινούνται εντός του νόμου και αναλαμβάνουν το βάρος των επιλογών τους είναι εντάξει.
Το πραγματικό πρόβλημα με την νομιμοποίηση είναι το ύψος της γκανιότας που συζητείται. Απ΄ ό,τι ακούω, θα κυμαίνεται πάνω από το 40%, ποσοστό απαράδεκτα υψηλό, τη στιγμή που κατά μέσο όρο στην Ευρώπη είναι γύρω στο 25%. Για να το κάνω πιο απλό, μου δίνετε τα λεφτά σας για να σας οργανώσω ένα στοίχημα κι εγώ δίνω στον νικητή το 60%.Οπωσδήποτε από το υψηλό ποσοστό κέρδους των διοργανωτών το υπουργείο οικονομικών προσδοκά φορολογικά οφέλη, αλλά στη ουσία εκτός από άδικο αποτελεί και για ένα αντικίνητρο, γιατί παράνομος τζόγος θα εξακολουθήσει να υφίσταται και θα αποφέρει μεγαλύτερα κέρδη με μικρή διαφορά ρίσκου.
του Ανδρέα Πετρουλάκη protagon.gr
