 |
| Mε πόσα φέρνεις τον Κλίντον για αντιπρόεδρο; |
Δυστυχώς στην πολιτική δεν επιτρέπονται μετεγγραφές ξένων στελεχών. Θα ήταν λειτουργικό και αποτελεσματικό, αλλά δεν το αντέχουν τα πολιτικά ήθη σε καμία χώρα. Ομως θα έλυνε όλους τους κόμπους της κεντρικής διοίκησης, ενώ παράλληλα η κυβέρνηση θα λειτουργούσε απαλλαγμένη από αγκυλώσεις που επιβάλλει η τήρηση ισορροπιών. Φανταστείτε, ας πούμε, να είχε ο πρωθυπουργός τη δυνατότητα πρόσληψης ξένου υπουργού.
Ναι, ο Γιώργος αποφασίζει να φέρει τρεις υπουργούς από Ισπανία και Γαλλία, έστω και ως δανεικούς. «ΦΕΡΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΟΜΑ» θα ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος στις πολιτικές εφημερίδες. Και δικαίως. Διότι, όπως θα εξηγούσε το ρεπορτάζ, ο νέος υπουργός έχει εμπειρία από προηγμένη χώρα, ενώ μπορεί να σταθεί με άνεση σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό θεσμό. Εννοείται ότι ο υπουργός, αφού υπογράψει τη σύμβαση του με το ελληνικό δημόσιο, θα δήλωνε ότι είναι όνειρο κάθε πολιτικού να διοικήσει τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στις μεγάλες χώρες, έχει τεράστια ιστορία, υπέροχο λαό, κ.λ.π. Μη μου πείτε ότι δεν σας αρέσει ως ιδέα, διότι θα σας δείξω που μας οδήγησαν οι Ελληνες υπουργοί.
Ο Γιώργος, λοιπόν, δεν μπορεί να φέρει ξένους υπουργούς αν και είναι απολύτως βέβαιο ότι θα το ήθελε. Εκ των πραγμάτων περιορίζεται σε μία ομάδα συμβούλων, η οποία θα αναλάβει τη δημιουργία ενός μηχανισμού κεντρικής διοίκησης του κράτους. Είναι όλοι τους ξένοι. Και είναι οι εξής αξιότιμοι κύριοι:
Kevin Featherstone, καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στην Έδρα «Ελευθέριος Βενιζέλος» και διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του London School of Economics.
Richard Parker, λέκτορας Δημόσιας Πολιτικής, Σχόλη Διακυβέρνησης, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Roger Wilkins, γενικός γραμματέας της Γενικής Εισαγγελίας της Κυβέρνησης της Αυστραλίας, ειδικός σύμβουλος του Αυστραλού πρωθυπουργού, Kevin Rudd.
Leif Pagrotsky, βουλευτής, πρώην υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου, Σουηδία.
Jeoff Mulgan, τ. επικεφαλής Στρατηγικού Σχεδιασμού, γραφείου πρωθυπουργού, Ηνωμένο Βασίλειο.
Ασφαλώς η χολή θα μπει αμέσως στο αυλάκι και ευτυχώς οι άνθρωποι δεν ξέρουν ελληνικά. Μπορεί να μην έχουν γραφτεί ακόμα, αλλά όλοι μπορούμε να φανταστούμε τα σχόλια για τους «ξένους που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα». Επίσης είναι σαν να βλέπω σε view master προβεβλημένους υπουργούς να δειπνούν με δημοσιογράφους στο Πάρκο Ελευθερίας. Διατυπώνουν ειρωνικά σχόλια και συνάμα καθαρίζουν με οδοντογλυφίδα την οδοντοστοιχία, προσέχοντας μη λεκιάσουν το λευκό πουκάμισο με το μονόγραμμα. Είναι και η τρόικα. Στο τέλος κάποιος θα τους προσθέσει όλους μαζί και θα φωνάξει ότι η χώρα διοικείται πλέον από ξένους. Και που είναι το πρόβλημα σε αυτό;
Ναι, ο Γιώργος αποφασίζει να φέρει τρεις υπουργούς από Ισπανία και Γαλλία, έστω και ως δανεικούς. «ΦΕΡΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΟΝΟΜΑ» θα ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος στις πολιτικές εφημερίδες. Και δικαίως. Διότι, όπως θα εξηγούσε το ρεπορτάζ, ο νέος υπουργός έχει εμπειρία από προηγμένη χώρα, ενώ μπορεί να σταθεί με άνεση σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό θεσμό. Εννοείται ότι ο υπουργός, αφού υπογράψει τη σύμβαση του με το ελληνικό δημόσιο, θα δήλωνε ότι είναι όνειρο κάθε πολιτικού να διοικήσει τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στις μεγάλες χώρες, έχει τεράστια ιστορία, υπέροχο λαό, κ.λ.π. Μη μου πείτε ότι δεν σας αρέσει ως ιδέα, διότι θα σας δείξω που μας οδήγησαν οι Ελληνες υπουργοί.
Ο Γιώργος, λοιπόν, δεν μπορεί να φέρει ξένους υπουργούς αν και είναι απολύτως βέβαιο ότι θα το ήθελε. Εκ των πραγμάτων περιορίζεται σε μία ομάδα συμβούλων, η οποία θα αναλάβει τη δημιουργία ενός μηχανισμού κεντρικής διοίκησης του κράτους. Είναι όλοι τους ξένοι. Και είναι οι εξής αξιότιμοι κύριοι:
Kevin Featherstone, καθηγητής Σύγχρονων Ελληνικών Σπουδών στην Έδρα «Ελευθέριος Βενιζέλος» και διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του London School of Economics.
Richard Parker, λέκτορας Δημόσιας Πολιτικής, Σχόλη Διακυβέρνησης, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Roger Wilkins, γενικός γραμματέας της Γενικής Εισαγγελίας της Κυβέρνησης της Αυστραλίας, ειδικός σύμβουλος του Αυστραλού πρωθυπουργού, Kevin Rudd.
Leif Pagrotsky, βουλευτής, πρώην υπουργός Βιομηχανίας και Εμπορίου, Σουηδία.
Jeoff Mulgan, τ. επικεφαλής Στρατηγικού Σχεδιασμού, γραφείου πρωθυπουργού, Ηνωμένο Βασίλειο.
Ασφαλώς η χολή θα μπει αμέσως στο αυλάκι και ευτυχώς οι άνθρωποι δεν ξέρουν ελληνικά. Μπορεί να μην έχουν γραφτεί ακόμα, αλλά όλοι μπορούμε να φανταστούμε τα σχόλια για τους «ξένους που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα». Επίσης είναι σαν να βλέπω σε view master προβεβλημένους υπουργούς να δειπνούν με δημοσιογράφους στο Πάρκο Ελευθερίας. Διατυπώνουν ειρωνικά σχόλια και συνάμα καθαρίζουν με οδοντογλυφίδα την οδοντοστοιχία, προσέχοντας μη λεκιάσουν το λευκό πουκάμισο με το μονόγραμμα. Είναι και η τρόικα. Στο τέλος κάποιος θα τους προσθέσει όλους μαζί και θα φωνάξει ότι η χώρα διοικείται πλέον από ξένους. Και που είναι το πρόβλημα σε αυτό;
του Κώστα Γιαννακίδη protagon.gr
