Σε μια τοποθεσία που τηρείται μυστικό το πού βρίσκεται, κάπου στα
υψίπεδα του Παναμά, 68 δεξαμενές φυλάσσονται πίσω από μια πόρτα που ανοίγει με κωδικό ασφαλείας. Τα παράθυρα του ισογείου του κτιρίου είναι σιδηρόφρακτα, στο εσωτερικό του υπάρχουν ανιχνευτές κίνησης και οι εξωτερικές ατσάλινες πόρτες είναι κλειδαμπαρωμένες. Για να «εισβάλει» κάποιος σε αυτό το φρούριο θα πρέπει να δημιουργήσει ρήγμα σε έναν φράχτη ενισχυμένο με συρματοπλέγματα και κάμερες που ενεργοποιούνται με την κίνηση.
Ακούγεται σαν να πρόκειται για το άντρο κάποιου «κακού» από ταινία του Τζέιμς Μποντ, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα ιχθυοτροφείο που ανήκει στην ΑquaΒounty Τechnologies. Η εταιρεία, η οποία εδρεύει στο Γουόλτχαμ της Μασαχουσέτης, το οργάνωσε για να διεκδικήσει την πρώτη παγκοσμίως έγκριση για την παραγωγή γενετικά τροποποιημένων ψαριών προς ανθρώπινη κατανάλωση. Η αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDΑ) ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα την ακροαματική διαδικασία σχετικά με την πρότασή της για την πώληση μιας ποικιλίας σολομού του Ατλαντικού που αναπτύσσεται με ρυθμό διπλάσιο από τον φυσιολογικό.
Οι αρμόδιες αρχές σε όλο τον πλανήτη παρακολουθούν στενά αυτή την εξέλιξη. Το «πράσινο φως» από τις ΗΠΑ ενδέχεται να ανοίξει τον δρόμο για την ανάπτυξη μεταλλαγμένων ψαριών σε εργαστήρια από την Κίνα ως την Κούβα. «Πρόκειται για ένα δεδικασμένο με ισχύ που δεν περιορίζεται μόνο εντός των ΗΠΑ,αλλά μπορεί να επεκταθεί διεθνώς» λέει ο Ερικ Χόλερμαν, γενετιστής ψαριών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο και Πολυτεχνείο της Βιρτζίνια.
Ο υπερμεγέθης σολομός
Ο σολομός της ΑquaΒounty οφείλει την ταχεία ανάπτυξή του σε ένα γονίδιο αυξητικής ορμόνης που έχει «δανειστεί» από ένα άλλο είδος, τον σολομό Σινούκ. Θα αποτελέσει το πρώτο γενετικά τροποποιημένο ζώο που εγκρίνεται προς ανθρώπινη κατανάλωση. Η βασική επιστημονική αντίρρηση αφορά το αν πράγματι η κατανάλωσή του, η οποία κρίθηκε ακίνδυνη από τους ειδικούς της FDΑ, είναι ασφαλής για τους ανθρώπους. Προβληματισμοί εγείρονται επίσης από τις ενδεχόμενες οικολογικές συνέπειες στην περίπτωση που το μεταλλαγμένο ψάρι ξεφύγει από τα ιχθυοτροφεία.
Τα ψάρια των ιχθυοκαλλιεργειών προκαλούν ήδη τεράστια προβλήματα περνώντας στο ανοιχτό πέλαγος. Μεγάλοι αριθμοί σολομού του Ατλαντικού έχουν διαφύγει από τα ιχθυοτροφεία και ζευγαρώνουν με τους «ελεύθερους» εξαδέλφους τους γεννώντας απογόνους που έχουν λιγότερες πιθανότητες επιβίωσης. Αρκετοί έχουν περάσει στα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού όπου εκφράζονται φόβοι ότι θα ανταγωνιστούν τα τοπικά είδη.
Αν προσθέσει κάποιος τα γονίδια άλλων ειδών σε αυτό το μείγμα, οι ενδεχόμενοι κίνδυνοι γίνονται ακόμη μεγαλύτεροι, γεγονός το οποίο εξηγεί γιατί η ΑquaΒounty αντιμετώπισε τεράστια εμπόδια στην προσπάθειά της να βγάλει τον σολομό της στην αγορά. Το αρχικό σχέδιο, που είχε εκπονηθεί πάνω από μία δεκαετία πριν, ήταν η εκτροφή των ψαριών σε συμβατικά ιχθυοτροφεία, σε κλωβούς με δίχτυα σε παράκτια νερά. Η ασφάλεια από τον κίνδυνο διαφυγής κρίθηκε απαράδεκτη.
Στη σημερινή της πρόταση η εταιρεία διακηρύσσει ότι οι σολομοί θα παράγονται σε ασφαλείς εγκαταστάσεις στην ξηρά. Τα ψάρια θα επωάζονται και θα εκτρέφονται στον Παναμά, όπου ο σολομός του Ατλαντικού θεωρείται απίθανο να επιβιώσει ακόμη και αν με κάποιο τρόπο διαφύγει. Θηλυκά ωάρια θα μεταφέρονται εκεί από εξίσου ασφαλή εργαστήρια της νήσου Πρινς Εντουαρντ του Καναδά. Αμέσως μετά τη γονιμοποίησή τους τα ωάρια αυτά θα υφίστανται υψηλή πίεση με αποτέλεσμα να συγκρατούν ένα χρωμόσωμα το οποίο φυσιολογικά αποβάλλεται, παράγοντας στείρα, «τριπλοειδή» ψάρια. «Η ΑquaΒounty έχει καταβάλει πρωτοφανείς προσπάθειες προκειμένου να παραγάγει ένα προϊόν που μπορεί να αντεπεξέλθει στις ανησυχίες του κόσμου» υποστηρίζει ο Ρον Στότις, πρόεδρος της εταιρείας.
Ειδικοί στην αξιολόγηση των οικολογικών κινδύνων συμφωνούν ότι τα μέτρα είναι εντυπωσιακά. Οι εγκαταστάσεις της ΑquaΒounty είναι όμως μόνο η αρχή της αγοράς των γενετικά τροποποιημένων ψαριών. Για να έχει κέρδος η εταιρεία θα πρέπει να πουλά τα ωάρια σε άλλους παραγωγούς σολομού. Αν δεν γνωρίζουμε πού βρίσκονται οι δικές τους εγκαταστάσεις και ποια είναι τα μέτρα ασφαλείας τους είναι πολύ δύσκολο να κρίνουμε την πιθανότητα διαφυγής των ψαριών, λέει η Αν Καπουσίνσκι , ειδική στους κινδύνους από τα γενετικά τροποποιημένα ψάρια του Κολεγίου Ντάρμουθ του Νιου Χαμσάιρ.
TO BHMA
