Και φυσικά το θέμα είναι ο προτεινόμενος νέος εκλογικός νόμος από την κυβερνητική πλειοψηφία, το με παραλλαγές «γερμανικό μοντέλο».
Πριν δούμε τα προτεινόμενα θα αναλωθούμε «εξ απαλών ονύχων» στο timing.
Ως γνωστόν οι εκλογές στην Ελλάδα, με διάφορες προφάσεις, διεξάγονται φθινόπωρο, αλλά μοιάζει απίθανο να σκέπτεται η κυβέρνηση να περάσει τον συγκεκριμένο νόμο με σκοπό να κάνει εκλογές.
Πρωτίστως διότι γιά να ισχύσει από τις επόμενες εκλογές ο νόμος χρήζε ιηυξημένης πλειοψηφίας οπότε de facto η αξιωματική αντιπολίτευση θα «καταγγείλει» τον συγκεκριμένο νόμο και άρα πάμε γιά τις μεθεπόμενες εκλογές.
Εάν θα κάνει ή δεν θα κάνει ο Mr. GAP εκλογές το φετεινό φθινόπωρο δεν πιστεύουμε ότι περνάει από το χέρι του.
Εκτός κι αν αποφασίσει μιά «ηρωϊκή έξοδο», τρόπος του λέγειν, ως ο προκάτοχος του.
Πάντως το σίγουρο είναι ένα, έρχεται ένα από τα πιό δύσκολα φθινόπωρα της «μεταπολίτευσης».
Επί της ουσίας όμως, του εκλογικού νόμου, αλήθεια πόσες φορές έγιναν δύο συνεχόμενες εκλογές με τον ίδιο, εκτός του «αμαρτωλού 89».
Κι αν έγιναν δύο σίγουρα δεν έγιναν τρεις, με δεδομένο ότι συνήθως δυό συνεχείς φορές πλειοψηφεί ένα κόμμα
Και η κάθε νέα κυβέρνηση ρύθμιζε κατά «τα καλά και συμφέροντα» τις μικρέςλεπτομέρειες του εκάστοτε εκλογικού νόμου.
Ποιά είναι τα συμφέροντα αυτή την φορά, μα οι 120 βουλευτές του αρχηγού,δεν θα υπάρχουν επικρατείας λέει (sic), λες και οι 120 τι θα είναι;
Εάν λάβουμε ως δεδομένη την πριμοδότηση του νικητή των εκλογών με 40βουλευτές και το 40,2% ως min προϋπόθεση αυτοδυναμίας τότε το ελάχιστον 75-85 βουλευτές της πλειοψηφίας θάναι «αρχηγικοί» δηλ.«προβατάκια στο μαντρί»
Σε ακραίες περιπτώσεις ο αρχηγός θα ΄χει εξασφαλισμένη κατ' αρχήν την πλειοψηφία στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος του.
Το υπόλοιπο κομμάτι, οι 180, θα εκλέγονται σε μονοεδρικές όπως αυτές θα καθοριστούν από την κυβέρνηση.
Κατ' αρχήν η ιδέα της μονοεδρικής μας είναι συμπαθεστάτη μιάς και να εκλέγεται π.χ. στα Γλυκά Νερά βουλευτής της ΔΗΑΝΑ με τα υπόλοιπα π.χ. της Κρήτης είναι κατ'εξοχήν αντιδημοκρατικό.
Φαντάζει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΑΤΟΝ οι ψηφίζοντες να έχουν απ' ευθείας σχέση με τον υποψήφιο και τέλος πάντων και ο υποψήφιος να μην «ξεποδαριάζεται» στο Υπόλοιπο Αττικής τρέχοντας από την Ελευσίνα στην Παιανία και κ.λ.π. κ.λ.π.
Αλλά χώρια ότι ακόμη δεν γνωρίζουμε εάν θα υπάρχει επαναληπτική Κυριακή και εκκλήσεις γιά δημοκρατικές συσπειρώσεις, δηλαδή ένα ακόμη τρυκ των«σοσιαλιστών» να υφαρπάξουν εμμέσως τις ψήφους των «κομμουνιστών» καλή ώρα όπως με τις Δημοτικές εκλογές υπάρχει και το αλλά των 120 «αριστίνδην».
Δηλαδή 180 ο λαός και 120 οι αρχηγοί δεν μας ακούγεται γιά δίκαια μοιρασιά.
Αλήθεια στις μονοεδρικές θα κατεβαίνουν ψηφοδέλτια των κομμάτων με παραπάνω του ενός υποψηφίων;
Μήπως έφτασε η ώρα να σταματήσει ο «εξευτελισμός» των εσωκομματικών μαχαιρωμάτων και της ύπαρξης «λαγού» γιά την συλλογή παραπάνω κομματικών ψήφων;
Από καιρό είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε με την κοινοβουλευτική «εξουσία» και την ανάγκη διαχωρισμού της από τα κόμματα και την εκάστοτε κυβέρνηση.
Να γίνει δηλαδή το κοινοβούλιο ένα μέσο άσκησης ελέγχου και νομοθετικού έργου χωρίς να ποδηγετείται, τουλάχιστον άμεσα, από κανένα κέντρο εξουσίας.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η πρόταση θα ήταν για 100% εκλογή σε μονοεδρικές μικρές περιφέρειες έτσι ώστε ο βουλευτής να εκπροσωπεί και να έχει άμεση επαφή με τους ψηφοφόρους του και εκ των πραγμάτων να «λογοδοτεί» σε αυτούς πριν την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.
Το θέμα των επαναληπτικών ή μη εκλογών του 50%+1 θα μπορούσε να επιλυθεί από κάποιο min πλαφόν εκλογής π.χ. 40% και +5-10% από τον δεύτερο.
Επιπλέον δεν θα ήτο απαραίτητον οι υπουργοί να είναι βουλευτές, ακόμη και συνταγματικά να απαγορευόταν η διπλή ιδιότητα έτσι ώστε να ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΘΕΙ ο ελεγκτικός ρόλος του κοινοβουλίου.
Προχωρόντας ακόμη παραπέρα θα ήταν ΙΔΑΝΙΚΟ από προεδρευομένη να γίνει Προεδρική η Δημοκρατία μας κατά τα Αμερικάνικα και όχι Γαλλικά πρότυπα, μόνον Πρόεδρος και χωρίς Πρωθυπουργό και έγκριση των υπουργών από το Κοινοβούλιο.
Η παραπάνω πρόταση εξασφαλίζει την 4ετη διακυβέρνηση χωρίς συμβιβασμούς και κυβερνήσεις συνεργασίας αλλά με σαφή έλεγχο από ένα ανεξάρτητο κοινοβούλιο, που θα εκπροσωπεί τον ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΛΑΟ κι όχι τον εκάστοτε αρχηγό κόμματος.
Στις επιπλέον υποχρεώσεις του κοινοβουλίου θα ήταν και η πρόταση ή η επικύρωση των κεφαλών της δικαιοσύνης και του στρατού.
Προτιμότερη η πρόταση παρά η επικύρωση, που προσωποιεί τυχόν απόρριψη.
Δηλαδή από μιά λίστα υποψηφίων να προτεινόταν στην εκάστοτε κυβέρνηση η ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ επιλογή μεταξύ τριών υποψηφίων επελεχθέντων από την Βουλή.
Τα αδύνατα σημεία ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι ο διαχωρισμός στις
αντίστοιχες των εδρών περιφέρειες, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε ίσων ψήφων σε όλες τις περιφέρειες ΑΛΛΑ είναι ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΗ η γεωγραφική ενότητα και η αντικειμενική αντιπροσώπευση μιάς συγκεκριμένης ομάδας παρά το ράβε ξύλωνε δουλειά να μην σου λείπει.
Αλήθεια δεν είναι «αστείο» τα νησιά να είναι ένας δήμος και μιά εκλογική περιφέρεια;
Ας είναι ο Δήμαρχος και βουλευτής τότε!
Υπάρχει μια ανακολουθία, είτε στον θεσμό του βουλευτή είτε στον θεσμό του Δημάρχου ή de facto δυαρχία!
Οι εκλογές θα μπορούσαν να γίνονται ανά τετραετία, οι Προεδρικές, και στο μεσοδιάστημα οι κοινοβουλευτικές γιά προφανείς λόγους.
Πάντως το καλό των ΜΟΝΟΕΔΡΙΚΩΝ θα είναι η σαφής μείωση των προεκλογικών εξόδων, άλλο να απευθύνεσαι στην Β' Αθηνών και άλλο σε 50-60 χιλ. ψηφοφόρους.
Ανοίγει ο δρόμος γιά την εκπροσώπευση του λαού και «στους μη έχοντες και κατέχοντες».
