Από το 1784 έως το 1811 η Βρετανική κυβέρνηση επέβαλε ειδικό φόρο στην πώληση των καπέλων! Επιπλέον οι έμποροι ήταν υποχρεωμένοι να έχουν ειδική άδεια πώλησης καπέλων την οποία φυσικά την
αγόραζαν! Επίσης οι ειδικές υπηρεσίες είχαν τυπώσει ειδικά χαρτόσημα που έπρεπε να επικολλούνται στην φόδρα των καπέλων. Οι ποινές για φοροδιαφυγή (τόσο σε πωλητές όσο και αγοραστές) ήταν βαριές ενώ η πλαστογραφία χαρτόσημων επέσυρε μέχρι και θανατική ποινή. Το αστείο της υπόθεσης ήταν ότι φορολογούνταν μόνο τα αντρικά καπέλα!
αγόραζαν! Επίσης οι ειδικές υπηρεσίες είχαν τυπώσει ειδικά χαρτόσημα που έπρεπε να επικολλούνται στην φόδρα των καπέλων. Οι ποινές για φοροδιαφυγή (τόσο σε πωλητές όσο και αγοραστές) ήταν βαριές ενώ η πλαστογραφία χαρτόσημων επέσυρε μέχρι και θανατική ποινή. Το αστείο της υπόθεσης ήταν ότι φορολογούνταν μόνο τα αντρικά καπέλα!
Η εποχή εκείνη όμως είχε κι άλλους περίεργους φόρους όπως τον φόρο γαντιών, ημερολογίων, αρωμάτων, ταπετσαρίας και το τέλος ζαριών! Προφανώς ήταν στο σκεπτικό των φόρων… πολυτελείας!
Ο πιο γνωστός και τραβηγμένος ήταν ο φόρος παραθύρων που επιβλήθηκε για πρώτη φορά το 1697. Αρχικά κάθε σπίτι χρεωνόταν με 2 σελίνια αν είχε λιγότερα από 10 παράθυρα. Από 10 έως 12 ο φόρος ήταν 4 σελίνια και όσοι είχαν περισσότερα από 20 παράθυρα πλήρωναν 8 σελίνια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλοί να… χτίσουν τα παράθυρα τους. Βασική προϋπόθεση ήταν το χτίσιμο να γίνεται με υλικά ίδια με αυτά του τοίχου. Ειδικοί επιθεωρητές είχαν αναλάβει να ελέγχουν μη τυχόν και κάποια από τα «μπαζωμένα» παράθυρα είχαν ανοιχθεί. Το 1851 ο φόρος αυτός καταργήθηκε μιας και είχε δημιουργήσει μεγάλη δυσαρέσκεια γιατί στερούσε από τους κατοίκους (και δη τους φτωχούς) το φως της ημέρας.
www.newsbeast.gr
