Στο πατρικό μου έχουμε μια πολύ ωραία βεράντα με έναν μεγάλο κήπο. Δεν βλέπει θάλασσα, δεν βρέχεται από θάλασσα, αλλά για τρεις μέρες αντέχεται. Ειδικά όταν μετά ακολουθούν διακοπές στη Μύκονο. Τα καλοκαιρινά βράδια σε αυτή τη βεράντα μαζευόμαστε οι γυναίκες της οικογένειας για λίγο χάζι και λίγο κουτσομπολιό προκειμένου να κάνουμε το απαραίτητο catch up με όλα τα «νέα» της περιοχής, όσα δηλαδή δεν ξέρει η κυρά Μαρίτσα, η Νο.1 κουτσομπόλα της γειτονιάς. Τύφλα να έχει το Gossip Girl.
Μόνο που φέτος τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Το διαπίστωσα όταν κατά τις 21.00, το ένα από τα 3 βράδια, πήρα το ποτό μου και κάθισα έξω περιμένοντας το υπόλοιπο team να μαζευτεί. Μισή ώρα αργότερα παρέμενα μόνη και γύρω επικρατούσε η απόλυτη σιγή. Άρχισα να αναρωτιέμαι που πήγαν όλοι όταν μπαίνοντας σπίτι είδα τη μητέρα μου κολλημένη στην τηλεόραση να παρακολουθεί «το έργο».
-Τι βλέπεις, μαμά;
-Τον Ονούρ. Μην μου μιλάς.
-Ποιος είναι ο Ονούρ, μαμά;
-Σου είπα μην μου μιλάς.
Μία πόρτα πιο δίπλα το σκηνικό ήταν το ίδιο μόνο που εκεί έβλεπαν μια Σεχραζάτ. Στο από πάνω σπίτι έβριζαν έναν Κερέμ, ενώ η θεία μου, μεγαλογιατρός και επιστήμονας, συμπονούσε μια Μπενού για την κακιά της τύχη.
Έστω και καθυστερημένα είχα συνειδητοποιήσει τον απόλυτο εθισμό του 35% των Ελληνίδων που φέτος το καλοκαίρι οι ελεύθερες ξάπλωναν στο κρεβάτι ελπίζοντας να συναντήσουν αύριο τον δικό τους Ονούρ ενώ όσες έχουν γιους ήλπιζαν να κάνουν νύφη μία σαν τη Σεχραζάτ. Το «Χίλιες και μια Νύχτες» ήταν τα «Μυστικά της Εδέμ» μεταφρασμένο και μάλιστα πολύ καλύτερο.
Λίγες μέρες αργότερα διαπίστωνα ότι η τρέλα με την Τουρκία δεν ήταν μόνο το ραντεβού με μια σαπουνόπερα κάθε βράδυ στις 21.00, αλλά η real life σαπουνόπερα στην παραλία της Ψαρούς. Φέτος πιο εύκολα έβρισκες Τούρκο λουόμενο στην Ψαρού παρά Έλληνα. Η πλειοψηφία από ομπρέλες ήταν κλεισμένες για εβδομάδες ολόκληρες από οικογένειες Τούρκων που παραθέριζαν με τα σκάφη τους στο νησί και προτιμούσαν την Ψαρού για τα μπάνια τους. Όπου και να γυρνούσες άκουγες να μιλάνε τούρκικα. Ένιωθα ότι θα ερχόταν κάποιος να με τσεκάρει για να δει αν έχω πράσινη κάρτα και άδεια παραμονής. Τα τραγούδια που έπαιζε ο dj ήταν τα περισσότερα τούρκικα και οι μόνες παρέες που γλεντούσαν και άνοιγαν τις Dom Perignon τη μία μετά την άλλη ήταν Τούρκοι.
Όσο για τις Τουρκάλες τι να πω. Missoni φόρμα pret-a-porter, σανδάλια Jimmy Choo να βουλιάζουν στην άμμο και τσάντα Stella McCartney Pre Fall για τις πετσέτες και τα αντιηλιακά. Κόστος 5000 ευρώ. Έτσι για να μαθαίνουν κάποιες Ελληνίδες που έρχονταν να κολυμπήσουν με ταφταδένιες μπλούζες Lanvin, 12ποντα και 3 botox ανά φρύδι.
Είναι αναμφισβήτητα η χρονιά της Τουρκίας στην Ελλάδα! Άλλωστε μεγάλος αριθμός Ελλήνων επισκέφτηκαν την Κωνσταντινούπολη ως πολιτιστική πρωτεύουσα του 2010 και μάλιστα σε συνομιλία με φίλο που έκανε αυτό το ταξίδι μου είπε για τις εξωφρενικά χαμηλότερες τιμές στα καλά ξενοδοχεία σε σχέση με τα αντίστοιχα της χώρας μας. Ας πούμε, στο Ajia Hotel Istanbul όπου ξυπνάς και αντικρίζεις τα νερά του Βοσπόρου μια σουίτα έχει 280 ευρώ, ενώ στη Μύκονο στο Mykonos Blue με το ίδιο ποσό σου δίνουν δίκλινο με θέα κήπο και λες και ευχαριστώ. Θα σας έλεγα να μην μπείτε στις ιστοσελίδες να συγκρίνετε τα δυο ξενοδοχεία γιατί θα εξοργιστείτε με τους συμπατριώτες μας. Δεν είναι άλλωστε χαζοί οι Τούρκοι που κάνουν διακοπές στην Ελλάδα με σκάφος και όχι σε 5άστερα ξενοδοχεία. Και είναι πολλοί και οι σκαφάτοι που εδώ και μια 5ετία προτιμούν το Turkbuku στη χερσόνησο του Bodrum απέναντι από την Κω για τις διακοπές τους. Θυμίζει κάτι από Μονακό, χορταίνει το μάτι σου κότερα και χλιδή, ενώ χαλάς τα μισά χρήματα. Τυχαίο που οι New York Times το χαρακτήρισαν «νέο Saint Tropez»; Ανάμεσα στους celebrities που έκαναν ένα πέρασμα βάλτε και τον Αντώνιο με την Κλεοπάτρα.
Μάλλον αν συνεχίσω τα φιλοτουρκικά θα μου χτυπήσουν την πόρτα τίποτα Χρυσαυγίτες. Χάσαμε και στο μπάσκετ και έχω διαλέξει πάλι λάθος timing. Δεν ξέρω αν έχουν όντως καλύτερη ομάδα, αλλά σίγουρα η τουρκική έκδοση της Vogue είναι πολύ καλύτερη της ελληνικής και είχε τον Αύγουστο εξώφυλλο την Victoria Beckham παρακαλώ.
Και ευτυχώς που αγόρασα εκείνη τη φούστα του Erdem Moralioglu το Πάσχα στο Λονδίνο και το φόρεμα με τα φτερά του Hakaan Yildirim. Αυτές τις μέρες χαζεύοντας στο Net-a-porter είδα πως πια κοστίζουν μια περιουσία το καθένα. Ουφ Παναγίτσα μου ο Αλλάχ πρέπει να με φώτισε.
Μήπως πρέπει να μάθω τούρκικα;
της B.Π. Glitteratti protagon.gr
