Επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς αναγνώστες, να ξεκινήσουμε με τα βασικά.
Εγώ τα παιδάκια τα αγαπάω.
Δεν υπάρχει περίπτωση να δω μωρό και να μη χαμογελάσω ή, αν είναι σε βολική απόσταση, να μη ζουπήξω μαγουλάκι. Ρωτήστε τη Δώρα, και θα σας πει ότι τρέχω πίσω από το βαφιστήρι μου, τον Χάρη, σαν την Κατερίνα Χέλμη που ικέτευε τον Κώστα Κούρτη για ένα φιλάκι (και ο Χάρης με φτύνει με τον ίδιο τρόπο που έφτυνε ο Κούρτης τη Χέλμη, αλλά προ- σθέτει την ταπεινωτική φράση «Άσε με, νονά, βαριέμαι, πιο μετά»).
Είναι υπέροχα τα παιδιά, απλά –σκοτώστε με– προτιμώ τα ήσυχα παιδιά!
Εγώ τα παιδάκια τα αγαπάω.
Δεν υπάρχει περίπτωση να δω μωρό και να μη χαμογελάσω ή, αν είναι σε βολική απόσταση, να μη ζουπήξω μαγουλάκι. Ρωτήστε τη Δώρα, και θα σας πει ότι τρέχω πίσω από το βαφιστήρι μου, τον Χάρη, σαν την Κατερίνα Χέλμη που ικέτευε τον Κώστα Κούρτη για ένα φιλάκι (και ο Χάρης με φτύνει με τον ίδιο τρόπο που έφτυνε ο Κούρτης τη Χέλμη, αλλά προ- σθέτει την ταπεινωτική φράση «Άσε με, νονά, βαριέμαι, πιο μετά»).
Είναι υπέροχα τα παιδιά, απλά –σκοτώστε με– προτιμώ τα ήσυχα παιδιά!
Ωραιότατο event έχω επίσης να θυμάμαι και από το Ρέθυμνο.
Όπου παραλία, μεγάλη, ωραιότατη, με πολύ κόσμο, διότι ντάλα καλοκαίρι και φυσικά τα χιλιάδες εκατομμύρια παιδάκια. Εγώ σε ξαπλώστρα με δύο φίλες, τα βιβλία μας, τα i-pod μας, τις κρέμες μας, τα σέα μας, τα μέα μας, πήγαμε τα ζώα να χαλαρώσουμε.
Δίπλα μας γοητευτική Αγγλίδα με τρία παιδιά που παίζουν ευγενέστατα με τα κουβαδάκια τους στην ακροθαλασσιά.
Πίσω μας, στα δεκαπέντε μέτρα, Ελληνίδα μητέρα με άλλα τρία παιδάκια που κάνουν όση φασαρία έκαναν και οι 300 του Λεωνίδα όταν προσπαθούσαν να τρομάξουν τον Ξέρξη.
Με ένα τοστ, ένα νεροπίστολο και μια Coca-Cola σε κάθε χέρι τρέχουν πάνω κάτω στην παραλία, σηκώνοντας σύννεφα άμμου στους δύστυχους που είναι ξαπλωμένοι στις πετσέτες, ποδοπατάνε ερωτευμένα ζευγάρια, χύνουν τις Coca-Cola σε έντρομες γιαγιάδες στα πρόθυρα εγκεφαλικού και γενικά περνάνε τέλεια.
«Μαμααααααααααά» ξεφωνίζει το ένα παιδάκι «να βάλω το τοστ στη θάλασσααααα;».
«Βαγγέληηηηηηη» σκούζει η βασανισμένη Ελληνίδα μάνα τρία χιλιόμετρα μακριά, «θα σε σκοτώσω άμα πνιγείς, κακομοίρη μου».
yupi.gr
Όπου παραλία, μεγάλη, ωραιότατη, με πολύ κόσμο, διότι ντάλα καλοκαίρι και φυσικά τα χιλιάδες εκατομμύρια παιδάκια. Εγώ σε ξαπλώστρα με δύο φίλες, τα βιβλία μας, τα i-pod μας, τις κρέμες μας, τα σέα μας, τα μέα μας, πήγαμε τα ζώα να χαλαρώσουμε.
Δίπλα μας γοητευτική Αγγλίδα με τρία παιδιά που παίζουν ευγενέστατα με τα κουβαδάκια τους στην ακροθαλασσιά.
Πίσω μας, στα δεκαπέντε μέτρα, Ελληνίδα μητέρα με άλλα τρία παιδάκια που κάνουν όση φασαρία έκαναν και οι 300 του Λεωνίδα όταν προσπαθούσαν να τρομάξουν τον Ξέρξη.
Με ένα τοστ, ένα νεροπίστολο και μια Coca-Cola σε κάθε χέρι τρέχουν πάνω κάτω στην παραλία, σηκώνοντας σύννεφα άμμου στους δύστυχους που είναι ξαπλωμένοι στις πετσέτες, ποδοπατάνε ερωτευμένα ζευγάρια, χύνουν τις Coca-Cola σε έντρομες γιαγιάδες στα πρόθυρα εγκεφαλικού και γενικά περνάνε τέλεια.
«Μαμααααααααααά» ξεφωνίζει το ένα παιδάκι «να βάλω το τοστ στη θάλασσααααα;».
«Βαγγέληηηηηηη» σκούζει η βασανισμένη Ελληνίδα μάνα τρία χιλιόμετρα μακριά, «θα σε σκοτώσω άμα πνιγείς, κακομοίρη μου».
yupi.gr
