Ήδη, έχουν αρχίσει να καταστρώνουν νέα σχέδια για να εξερευνήσουν περιοχές, που δεν πρόλαβαν στο πρώτο τους ταξίδι. Κάνουν υπολογισμούς για τα χρήματα που θα απαιτηθούν για το δεύτερο αυτό εγχείρημά τους και καταστρώνουν σχέδια επί χάρτου! Το μεγαλύτερο πρόβλημά τους είναι η Κίνα, λόγω της γραφειοκρατίας και του πολύ υψηλού κόστους της άδειας κυκλοφορίας του αυτοκινήτου (περίπου 6.000 ευρώ). Γι' αυτό και αναζητούν σπόνσορες, προκειμένου να μπορέσουν να κάνουν το όνειρο, πραγματικότητα.
"Μπορεί να γυρίσαμε για 3,5 περίπου χρόνια κάθε γωνιά του πλανήτη, όμως αφήσαμε πολλά μέρη. Κυρίως ασιατικές χώρες, στις οποίες δεν καταφέραμε να περιπλανηθούμε. Αφήσαμε τη Ρωσία, τη Μογγολία, την Κίνα κι όλη την περιοχή δυτικά του Πακιστάν. Εμείς επιχειρήσαμε να πάμε στην Κίνα, αλλά το οικονομικό πρόβλημα ήταν το μεγαλύτερο που αντιμετωπίσαμε και αποφασίσαμε να την αφήσουμε", αναφέρει χαρακτηριστικά ο Άκης Τεμπερίδης.
Και συνεχίζει: "Όμως, θα το κάνουμε το συντομότερο. Όλα τα χρόνια είναι μπροστά μας. Είμαστε μικροί. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε, είναι το οικονομικό. Η μεγάλη πρόκληση είναι η Κίνα, η οποία δεν θέλει ανεξάρτητους ταξιδιώτες, αλλά μόνο γκρουπ. Δηλαδή, πρόβατα μαντρωμένα για να δουν μόνο αυτά που αυτοί θέλουν. Θέλουν να έχουν πάντα δίπλα στους επισκέπτες έναν ξεναγό κι από πίσω ένα ταξιδιωτικό γραφείο. Εμείς, μαζί με τη Βούλα, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε. Η Κίνα είναι μέσα στο πρόγραμμά μας. Θέλουμε να κάνουμε ένα ακόμη ταξίδι για να πάμε σε νέες χώρες. Θέλουμε κυριολεκτικά να γυρίσουμε όλο τον κόσμο!".
Ο Θεσσαλονικιός ταξιδιώτης παραδέχεται, ωστόσο, ότι τα χιλιομετρικά δεδομένα του νέου εγχειρήματος είναι πολλά. Όπως και του προηγούμενου, στο πλαίσιο του οποίου ο Άκης και η Βούλα διένυσαν 176.000 χιλιόμετρα, από τα οποία τα 168.000 εκτός Ελλάδας.
"Για να καταλάβουμε το μέγεθος της απόστασης, αρκεί να σας πω ότι αν ξεκινήσουμε από την Ελλάδα, διασχίσουμε την Ευρώπη, περάσουμε από το Γιβραλτάρ, Μαρόκο και να καταλήξουμε στην Σενεγάλη για να πάρουμε ένα πλοίο για το Μπουένος Άιρες κι από εκεί για τη νοτιότερη πόλη του κόσμου, την Οσουά είναι 10.200 χιλιόμετρα. Για να το κάνεις αυτό, θέλεις περίπου ένα μήνα. Θέλεις, δηλαδή, 5 μέρες για να διασχίσεις την Ευρώπη, άλλες 13 ημέρες για να φθάσεις στη Σενεγάλη, άλλες 15 ημέρες με το πλοίο για το Μπουένος Άιρες και από εκεί 3-4 ημέρες για να φθάσεις στη νοτιότερη πόλη του κόσμου. Αυτός είναι ένας μικρός γύρος του κόσμου και θέλεις περίπου 33-34 ημέρες", διευκρινίζει ο Άκης.
Όσο για το οικονομικό σκέλος; "Θέλεις- μας λέει- τα ίδια χρήματα για δύο εβδομάδες στη Μύκονο. Φανταστείτε εμείς τι έχουμε κάνει για να γράψουμε όλα αυτά τα χιλιόμετρα. Έχω να πω ότι η γη είναι πολύ μεγάλη. Και δεν μπορεί εύκολα να το αντιληφθεί αυτό ο απλός κόσμος, που πηγαίνει από το ένα μέρος του κόσμου στο άλλο με το αεροπλάνο. Από ψηλά οι αποστάσεις εκμηδενίζονται και δεν έχεις αίσθηση της απόστασης. Όμως, όταν κληθείς να την κάνεις την απόσταση οδικά, τότε τα πράγματα αλλάζουν, διαφοροποιούνται".
Για τον Άκη Τεμπερίδη, η χώρα που του προκάλεσε εντύπωση για την ιδιαίτερη φιλοξενία της ήταν το Ιράν. "Μπορείς να βρεθείς εκεί χωρίς καθόλου χρήματα, όμως σίγουρα θα εμφανιστεί πάρα πολύς κόσμος που θα δεχτεί να σου δώσει ένα πιάτο φαΐ ή ακόμη και να σε φιλοξενήσει σπίτι του", τονίζει.
Στο μακρύ αυτό ταξίδι του Άκη και της Βούλας υπήρξαν κάποιες στιγμές που φοβήθηκαν ότι το όνειρο μπορεί να τελειώσει άδοξα. Αυτό έγινε δύο φορές, μας λέει ο Άκης κι εξηγεί: "Η μία ήταν, όταν κόλλησε ο κινητήρας και την άλλη, όταν μας τράκαραν στον Μισισιπή. Και τις δύο φορές είπα ότι, τώρα, όλα τέλειωσαν. Στην πρώτη φορά, ουσιαστικά, εμείς φταίμε για την κατάληξη, όταν αναγκαστήκαμε να κάνουμε περίπου 7.000 χιλιόμετρα με χαλασμένο τούρμπο. Βρισκόμασταν στην Ινδονησία και απαιτήθηκαν οκτώ ημέρες για να μεταφέρουμε το αυτοκίνητο σε μια πόλη της Σουμάτρας, όπου μπορούσε να επισκευαστεί. Για το ατύχημα του Μισισιπή, όλα έγιναν ξαφνικά. Δεν θα ξεχάσω το ατύχημα αυτό, όταν κάποιος ασυνείδητος μας τράκαρε χωρίς να υπάρχει κανένα εμπόδιο. Το αυτοκίνητό μας αχρηστεύτηκε για τρεις μήνες. Τότε, το κόστος ζωής στις ΗΠΑ ήταν μεγάλο, ακόμη και για τον τρόπο ζωής που κάναμε εμείς. Ευτυχώς, η ασφαλιστική εταιρεία του άλλου οδηγού κάλυψε όχι μόνο το ατύχημα, αλλά και τα έξοδα διαμονής μας για τρεις μήνες στο Χιούστον. Όμως, στο τέλος αποδείχτηκε ότι είχαμε περισσότερη δύναμη. Αυτά τα δύο ατυχήματα μας κόστισαν περίπου πέντε μήνες αργοπορίας. Αν δεν είχαν γίνει, τότε όλα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά και σήμερα είτε θα είχαμε έρθει νωρίτερα είτε θα είχαμε δει περισσότερα μέρη".
Τον ρωτάμε, εάν θεωρεί πως με το ταξίδι αυτό αγγίξανε, μαζί με τη Βούλα το όνειρο κι' αυτός μας απαντά: "Για τους απλούς ανθρώπους, φαντάζει ένα μεγάλο κατόρθωμα, όμως για μιας δεν είναι έτσι. Ήταν πολύ τυχερό αυτό που ζήσαμε και μας το χάρισε η ζωή, και μπορέσαμε να το κάνουμε για τους εαυτούς μας. Δεν μπορώ να το συγκρίνω με το χρυσό μετάλλιο που παίρνει κάποιος Έλληνας αθλητής στο εξωτερικό και με το οποίο χαίρεται όλη η Ελλάδα. Σε αντίθεση με εμάς, το εγχείρημα ήταν κάτι προσωπικό και είχε να κάνει μόνο με εμάς. Ήταν πολύ όμορφο ταξίδι. Δεν ήταν όμορφο μόνο επειδή βλέπαμε καινούρια μέρη, αλλά και μια αίσθηση ελευθερίας, όπου δύο άνθρωποι ξέφυγαν από τα δεσμά του οκτάωρου και έκαναν μια διαφορετική ζωή".
Με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, ο Άκης δηλώνει πως του έλειψε να απολαμβάνει τον καφέ του στην παραλία, ενώ στην ερώτηση, αν θα συμπεριελάμβανε τη Θεσσαλονίκη σε μια από τις ομορφότερες πόλεις του κόσμου, μας απαντά: "Η ομορφιά είναι σχετική. Είναι σαν μια γυναίκα, που ο ένας τη βλέπει πολύ όμορφη κι άλλος μέτρια ή τού είναι εντελώς αδιάφορη. Έχει να κάνει με την ποιότητα του κόσμου. Ωστόσο, είναι πολύ όμορφο πράγμα να βλέπεις σε ώρες γραφείου τον κόσμο να κάνει βόλτες, να γυρνάει στην αγορά και να πίνει τον καφέ του. Είναι και εικόνα που δεν την συναντάς εύκολα. Αυτό ακριβώς βλέπεις στη Θεσσαλονίκη".
http://newsmme.blogspot.com
