Χτυπάει το τηλέφωνό μου και η Λίνα μου ζητάει να γράψω για το protagon.gr ένα κείμενο με τίτλο «Ένας χρόνος Νησί». Περίπου 400 λέξεις. Και κάθομαι αντιμέτωπη με τον υπολογιστή μου.
Πώς να χωρέσω σε...
400 λέξεις έναν ολόκληρο χρόνο γυρισμάτων; Πώς να στριμώξω σε 400 λεξούλες όλες τις μνήμες, τα συναισθήματα, τις εικόνες, τα γέλια, τα κλάματα, τις συγκινήσεις, τις δυσκολίες, τα τραπέζια, τις ρακές, τις μουσικές, τις αγκαλιές και τα χαμόγελα; Πόσο λίγες και άχαρες μοιάζουν οι λέξεις στην οθόνη του υπολογιστή μου και πόσο έντονα ζωντανεύουν στην καρδιά μου όλα αυτά τα χρώματα, ξεχύνονται μυρωδιές, ακούγονται γέλια.
Έχουν περάσει περίπου δυόμιση χρόνια από τον Γενάρη του ΄09 όταν ύστερα από τηλεφώνημα του Θοδωρή Παπαδουλάκη περνάω από οντισιόν για μια σειρά βασισμένη σε ένα best seller, που ομολογώ δεν είχα διαβάσει. Θυμάμαι το γλυκό καλωσόρισμα της Μιρέλλας Παπαοικονόμου και τη θετική ενέργεια της Βικτόριας Χίσλοπ. Την ίδια διαδικασία περνούν πολλοί συνάδελφοί μου. Τότε σκεφτόμουν «περνάνε τόσοι, σιγά μη με πάρουν». Και ενώ τα γυρίσματα θα ξεκινούσαν τον Ιούνιο του ’09 παίρνουμε αναβολή. Το ένστικτό μου, μου λέει να μην κάνω κάτι άλλο και να περιμένω. Και χάρη στη γενναία, τολμηρή και έξυπνη απόφαση των ιθυνόντων του καναλιού και του παραγωγού μας παίρνουμε το πράσινο φως και αρχίζουμε τελικά γυρίσματα τον Δεκέμβρη και το ταξίδι ξεκινά..
Πάμπολλοι «κουζουλοί» πλημμυρίζουν την Πλάκα, τη Σπιναλόγκα, την Ελούντα και τις γύρω περιοχές, δουλεύουν πολλές ώρες καθημερινά, «λεηλατούν» με την συναίνεση των ντόπιων τα σπίτια , τις μνήμες, την ιστορία του τόπου. Οι κάτοικοι μας υποδέχονται με μια αγκαλιά ανοιχτή, πρόθυμοι να μας βοηθήσουν να μας ανοίξουν την καρδιά τους και τα μπαούλα των σπιτιών και των ψυχών τους. Πρώτος και καλύτερος ο Μανόλης Φουντουλάκης, πρώην λεπρός, ο άνθρωπος που βοήθησε τη Μιρέλλα με πολύτιμες πληροφορίες του, τον Θοδωρή να αναπαραστήσει την αλήθεια, όλους μας με την ανοιχτή αγκαλιά του και που μας «άφησε» λίγο πριν βγει στον αέρα η σειρά.
Στο ταξίδι μας αυτό στο Νησί επικρατούσε μπουνάτσα. Λες και κάποιος μας φρόντιζε από ψηλά. Ίσως να ήταν οι ψυχές των ανθρώπων αυτού του τόπου με την ιδιαίτερη ενέργεια και ιστορία που ήθελαν να διηγηθούμε τα πάθη τους. Και όλοι εμείς νιώθαμε χρέος να το κάνουμε. Γιατί προσωπικά πιστεύω πως πέρα από το καλό υπόβαθρο του βιβλίου το εξαιρετικό σενάριο, την άρτια παραγωγή, τα σκηνικά, τα κοστούμια τη φωτογραφία η επιτυχία της δουλειάς αυτής οφείλεται στο «κάτι παραπάνω» στην ψυχή που βάλαμε όλοι μας. Όλοι ανεξαιρέτως από τα παιδιά του συνεργείου μας μέχρι τον επικεφαλής μας τον Θοδωρή. Όλοι εμείς που πασχίζαμε καθημερινά να βγει όσο το δυνατόν καλύτερο το πλάνο πολύ πριν προβληθεί η σειρά και δούμε την ανταπόκριση του κόσμου.
Άφησα για το τέλος του συναδέλφους μου. Πολύτιμοι συνοδοιπόροι στο ταξίδι αυτό . Μαζί μοιραστήκαμε τις αγωνίες, τις χαρές, τα γλέντια, τις καιρικές συνθήκες, τις δυσκολίες, τα συναισθήματα. Και ήμασταν μεταξύ μας που δίναμε κουράγιο ο ένας στον άλλο και συζητούσαμε τις σκηνές μας κάθε βράδυ στα ταβερνάκια. Ήταν χαρά και τιμή μου που έπαιξα στο πλάι τους, ειλικρινά.
Το Νησί τελείωσε και για τους τηλεθεατές και τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα. Χαίρομαι πολύ που η δουλειά αυτή αγαπήθηκε από το κοινό και τους κριτικούς και νιώθω στεναχώρια και νοσταλγία που το ταξίδι των ‘’κοριτσιών’’ μου φτάνει στο τέλος του. Γιατί στη σειρά αυτή ήμουν επιφορτισμένη να υποδυθώ δυο διαφορετικούς ρόλους. Έναν του άλλοτε, έναν του τώρα. Να ζήσω την ιστορία από δυο διαφορετικές οπτικές, να δημιουργήσω δυο χαρακτήρες. Και γιατί τα κορίτσια μου την Άννα και την Αλέξις τα αγάπησα πολύ. Μαζί τους πέρασα δυόμιση χρόνια, προσπάθησα να τις καταλάβω , να τις αποκωδικοποιήσω και τελικά έφτασα να τις αγαπώ και να τις υπερασπίζομαι προσωπικά. Και τα ίδια δάκρυα ανεβαίνουν στα μάτια μου με εκείνα που μου ήρθαν όταν φορούσα για τελευταία φορά τα φουστάνια της Αννούλας και την περούκα της Αλέξις και κοίταζα τη θέα της Σπιναλόγκας.
Όταν επιβιβαζόμουν για πρώτη φορά στο καράβι για την Κρήτη έλεγα: «Θεέ μου , που πάω;» και όταν έπαιρνα το δρόμο του γυρισμού, 14 μήνες μετά έλεγα: «Γιατί φεύγω από εδώ;»
Θέλω να κλείσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους που μπορεί να το έχω πει ιδιαιτέρως αλλά θεωρώ χρέος μου να το εκφράσω και δημόσια.
Υ.Γ. Λίνα ξεπέρασα τις 400 λέξεις..
*Η Ευγενία Δημητροπούλου είναι ηθοποιός και υποδύεται την Άννα στην τηλεοπτική σειρά "To Νησί"
protagon.gr
