Κάτι τρέχει στην πλατεία Συντάγματος τις τελευταίες ημέρες. Ένα πολιτικό γεγονός, που όμοιο του δεν έχει δει ξανά η μεταπολιτευτική (τουλάχιστον) Ελλάδα. Ένα ετερόκλητο πλήθος χιλιάδων πολιτών συρρέει καθημερινά, με...
πνεύμα «ιερού μένους» εναντίον της πολιτικής τάξης, αλλά και του Τύπου. Παραμένει επί ώρες, βρίζει και συνθηματολογεί εν χορώ, ενώ σημαντικό ποσοστό συμμετέχει και στην «Ανοιχτή Συνέλευση» που συνεδριάζει κάθε βράδυ με αίτημα την «Άμεση Δημοκρατία».
Το σκηνικό στήθηκε την περασμένη Τετάρτη, οπότε, μετά από ένα διαδικτυακό κάλεσμα που γιγαντώθηκε σε λίγες μόλις ώρες, ένα ογκώδες πλήθος γέμισε την πλατεία Συντάγματος. Το πλήθος των «Αγανακτισμένων», που άντλησε την αρχική έμπνευση από την Ισπανία.
Συνεχίστηκε με καθημερινές εκδηλώσεις, με –έως τώρα- αποκορύφωμα την εντυπωσιακή σε όγκο συγκέντρωση της Κυριακής (29/5). Εν τω μεταξύ παρόμοιες εκδηλώσεις πραγματοποιούνται σε όλη την Ελλάδα, ενώ η Κυριακή χαρακτηρίστηκε «Πανευρωπαϊκή Ημέρα Αγανακτισμένων», με δεκάδες πλατείες της Γηραιάς Ηπείρου να γεμίζουν με κόσμο που συμμετείχε στη διαμαρτυρία.
Αυτό που καθιστά πρωτοφανή τη συγκέντρωση του Συντάγματος είναι η ανθρωπογεωγραφία των πολιτών. Πρόκειται για το μέσο Έλληνα- όχι για έμπειρους και μπαρουτοκαπνισμένους διαδηλωτές, αλλά για άτομα κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης.
Αυτό το πλήθος των χιλιάδων ανομοιογενών (ιδεολογικά, ταξικά, οικονομικά) πολιτών συμμετέχει χωρίς κομματικές ταμπέλες, άνευ κηδεμονίας από τον οποιονδήποτε πολιτικό ή συνδικαλιστικό φορέα- μάλιστα όλοι οι παραπάνω (μικροί ή μεγάλοι) θεωρούνται κάτι σαν… αποσυνάγωγοι και εκδιώκονται από τις ομάδες περιφρούρησης ή τους ίδιους τους διαδηλωτές.
Επί πέντε ημέρες δεν έχει ανοίξει μύτη, μολονότι τόσες χιλιάδες πολίτες εκφράζουν την οργή τους, με διακριτικά παρούσα την Αστυνομία. Δεν έχει πέσει ούτε μία μολότοφ, ούτε μία σταγόνα δακρυγόνου. Εντυπωσιακό ως εικόνα, δοθέντος του πρόσφατου παρελθόντος βίας των εγχώριων διαδηλώσεων.
Και φωνές και απόψεις
Η συγκέντρωση του Συντάγματος χωρίζεται σε δύο επίπεδα: Μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη οι συμμετέχοντες φωνάζουν συνθήματα με οξύτητα εναντίον του πολιτικού κόσμου, του ΔΝΤ, του Μνημονίου και των ΜΜΕ, όπως επίσης ότι το χρέος δεν το δημιούργησαν εκείνοι, άρα δεν το πληρώνουν.
Στην πλατεία- δίπλα στο σιντριβάνι- εξελίσσεται η «Ανοιχτή Συνέλευση», μία –τρόπον τινά- εκκλησία του Δήμου, όπου ο καθείς μπορεί να πάρει το λόγο για 3 λεπτά, καταθέτοντας προτάσεις ή απλώς την άποψη του, με τους λοιπούς να παρακολουθούν με… θρησκευτική ευλάβεια, σπανίως με διακοπές ή γιουχάισμα.
Οι προτάσεις τίθενται σε ψηφοφορία δια της ανάτασης της χειρός. Μέχρι τώρα, η «Ανοιχτή Συνέλευση» έχει εκδώσει ψήφισμα ενημερώνοντας για το ποιοι είναι και τι ζητούν, απέκλεισε τα ΜΜΕ από τη συνέλευση και κατάρτισε σειρά θεματικών επιτροπών αγώνα.
Η συμμετοχή αυξάνεται καθημερινά, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι το περασμένο Σάββατο οι διαδικασίες άρχισαν στις 21.00 και ολοκληρώθηκαν λίγο μετά τις 4.00 της Κυριακής. Εκείνη την ώρα συμμετείχαν και εξέφραζαν από μικροφώνου τις απόψεις τους τουλάχιστον 1.000 άτομα. Το βράδυ της Κυριακής, λίγο πριν τα μεσάνυκτα, η συμμετοχή ήταν τόσο μεγάλη, που δύσκολα θα μπορούσε να πέσει καρφίτσα στο έδαφος.
Οι απόψεις που ακούγονται έχουν –ως επί το πλείστον- ανατρεπτικό χαρακτήρα απέναντι στην υπάρχουσα πολιτική κατάσταση συνολικά και επί τάπητος τίθενται προτάσεις για τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να εκπληρωθεί αυτό.
Πολλοί συμμετέχοντες προτείνουν να δημιουργηθούν πυρήνες σε τοπικό επίπεδο (στις γειτονιές), καθώς και εξορμήσεις πόρτα- πόρτα, δοθέντος ότι δεν καταδέχονται την παρουσία των ΜΜΕ στη συνέλευση, προκειμένου να ενημερωθεί όλο και περισσότερος κόσμος για τους σκοπούς που αποφασίζονται. Παράλληλα, έχουν δημιουργήσει ιστοσελίδα, στην οποία σκοπεύουν να εντάξουν live streaming, ενώ υπάρχει πρόταση για δημιουργία και ραδιοφωνικού σταθμού.
Η λογική της δράσης διαπνέεται από τη μέθοδο της αυτό-οργάνωσης και της αμεσοδημοκρατίας. «Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς», τονίζουν και καλούν «όλους τους Αθηναίους, εργαζόμενους, ανέργους και νεολαία στο Σύνταγμα, και όλη την κοινωνία να γεμίσει τις πλατείες και να πάρει τη ζωή στα χέρια της», προκειμένου να «συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας».
Προειδοποιούν δε ότι δεν σκοπεύουν να αποχωρήσουν «μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ».
Κάτι τρέχει στην πλατεία Συντάγματος, αν μη τι άλλο. Κάτι καινοφανές για τα ελληνικά δεδομένα. Η αγανάκτηση κατεβάζει χιλιάδες πολίτες στις πλατείες, που συζητούν, ζυμώνονται πολιτικά και αρχίζουν να προτείνουν λύσεις. Προσώρας, το πολιτικό σύστημα έχει αντιμετωπίσει με αμηχανία αυτή την εξέλιξη.
Πάντως, αν κάποιος πει ότι γνωρίζει με βεβαιότητα τι συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στην πλατεία Συντάγματος, μάλλον πλανάται. Ψήγματα κατανόησης υπάρχουν, κι αυτά μόνο μέσω παρατήρησης και συμμετοχής. Η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη, αποκτά δυναμική και πολλοί αναρωτιούνται για το που θα καταλήξει.
nooz.gr
