Ο Κοινοβουλευτικός Εκπροσώπος και Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, Χρήστος Παπουτσής, παρενέβη στη Βουλή κατα τη συζήτηση του Σ/Ν «Εκτέλεση περιηγητικών πλόων από πλοία με σημαία τρίτων χωρών με αφετηρία ελληνικό λιμένα», ερχόμενος σε αντιπαράθεση με τον κ.Τζαβάρα:
Ένα μικρό σχόλιο όσον αφορά στη «Μνημονιολογία», στην οποία επανήλθε ο κύριος Τζαβάρας με την έναρξη της ομιλίας του. Θέλω να κάνω μια πρόταση, σε όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για το μέλλον της χώρας και κυρίως όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για τη διαμόρφωση της αναγκαίας κοινωνικής συνείδησης των πολιτών. Αφήστε την πολιτική συνείδηση, γιατί στο κάτω κάτω της γραφής είναι και η επιμέρους επιδίωξη των κομμάτων. Αλλά η κοινωνική συνείδηση των πολιτών πρέπει να διαμορφώνεται υπεύθυνα. Από όλους μας. Προτείνω λοιπόν να αντικαταστήσουμε στο λόγο μας τις λέξεις Μνημόνιο και Τρόικα με τις λέξεις Πρόγραμμα σωτηρίας της χώρας, αντί για Μνημόνιο, και υπεύθυνη Κυβέρνηση της χώρας αντί για Τρόικα. Θα συνεννοηθούμε καλύτερα. Θα συμβάλλουμε περισσότερο. Αγαπητέ κύριε Τζαβάρα. Σας βλέπω ότι επιδίδεστε και επιμένετε πολύ στη «Μνημονιολογία». Το Μνημόνιο είναι το Πρόγραμμα Σωτηρίας της χώρας το οποίο ψήφισε η ελληνική Βουλή. Και αυτό το Πρόγραμμα σωτηρία της χώρας το οποίο ψήφισε η ελληνική Βουλή το εφαρμόζει η υπεύθυνη Κυβέρνηση της χώρας, η Κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, με απόλυτη συνέπεια στις δεσμεύσεις μας όσον αφορά στις εγγυήσεις της συνοχής της κοινωνίας, της αλληλεγγύης στην κοινωνία και την προοπτική της ανάπτυξης.Δεύτερον, όσον αφορά στην ουσία των λεγομένων του αξιότιμου Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου της ΝΔ, του κυρίου Τζαβάρα σχετικά με το νομοσχέδιο και κυρίως τα θέματα της κρουαζιέρας.
Είναι σπάνιο το φαινόμενο στην ελληνική Βουλή να εμβαθύνεται η συζήτηση η οποία αφορά τον τομέα της Ναυτιλίας. Και αυτό γιατί για πολλά χρόνια, για δεκαετίες θα έλεγα, ο τομέας της Ναυτιλίας λειτούργησε περίπου ως μια αυτόνομη Κυβέρνηση. Και επειδή η νομοθεσία είναι διεθνής, είναι περίπλοκη, εντάσσεται πολλές φορές και επηρεάζεται από τους κανόνες του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού του IMO, ή από τους Κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολλές φορές υπάρχουν ασάφειες και κενά.
Σας άκουσα προηγουμένως και σωστά, δικαιολογημένα θα έλεγα, αναρωτηθήκατε πως είναι δυνατόν να ζητούμε από κάποιον ο οποίος έρχεται στην Ελλάδα να εφαρμόσει τους ελληνικούς νόμους. Είπατε, ότι είναι αδιανόητο για έναν Έλληνα πολίτη. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Όταν εγώ είχα την τιμή να εισηγηθώ εδώ στο Σώμα το νομοσχέδιο για την απελευθέρωση της ακτοπλοΐας, κατ' εφαρμογή του ιδίου Κανονισμού, όλοι οι φορείς χαιρέτησαν αυτή την πρωτοβουλία, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της δικιάς σας παράταξης. Όλοι οι φορείς όμως της ναυτιλίας. Αφού ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή, την επόμενη ακριβώς ημέρα, ορισμένοι εκ των φορέων της ναυτιλίας άρχισαν να αμφισβητούν τον ίδιο το νόμο τον οποίο είχαν χαιρετήσει μόλις προηγουμένως, προσφεύγοντας μάλιστα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Για να κάνουν τι; Για να κερδίσουν μία διαφορετική ερμηνεία από εκείνη την οποία ο νόμος είχε προσεγγίσει. Και αυτό γιατί; Γιατί όπως σας εξήγησα και χθες και επιμένω σήμερα, και παρακαλώ πολύ προσέξτε με γιατί διαφορετικά δεν θα συνεννοηθούμε, ο συγκεκριμένος Κανονισμός είναι ένας εκ των ελαχίστων Κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ευρωπαϊκής έννομης τάξης που επιτρέπει στο κράτος - μέλος να κάνει δική του προσέγγιση όσον αφορά στους όρους δημοσίου συμφέροντος. Ο Κανονισμός, ο κάθε Κανονισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι Οδηγία. Ενσωματώνεται στην εθνική έννομη τάξη απόλυτα. Αυτούσιος. Εκτός από ορισμένους. Δύο τρεις είναι αυτοί. Ένας εξ αυτών είναι και ο 3577. Γιατί προβλέπει ο ίδιος ο Κανονισμός τη δυνατότητα στο κράτος μέλος, για λόγους εξυπηρέτησης δημοσίου συμφέροντος να κάνει νομικές προσεγγίσεις όπως αυτή. Και αυτό εξηγείται στην Ελλάδα και υποστηρίζεται εδώ στην Ελλάδα για ποιο λόγο; Γιατί η Ελλάδα δεν είναι Ιταλία. Δεν είναι Ισπανία. Δεν είναι Πορτογαλία. Δεν είναι Ιρλανδία. Δεν είναι Σκανδιναβική χώρα. Γιατί η Ελλάδα έχει νησιωτικούς χώρους που ταυτόχρονα φιλοδοξούν να είναι αφετήριοι λιμένες της κρουαζιέρας. Και δεν θέλουμε έτσι ο καθένας να κάνει κρουαζιέρα της αρπαχτής. Δεν θέλουμε να επιτρέψουμε δηλαδή αυτό που λέτε εσείς. Γιατί τι λέτε ακριβώς; Λέτε να μην υπάρχει σύμβαση. Ο καθένας αφού έχει το δικαίωμα να έρθει να κάνει κρουαζιέρα. Να κάνει ένα γύρο, δυο γύρους για κάποιες βδομάδες, κάποιους μήνες στο Αιγαίο ανεξέλεγκτα. Και εάν είναι μια περίοδος αυξημένης τουριστικής κίνησης τι θα γίνει; Σας ερωτώ. Να κάνει και συγκοινωνίες; Η απάντηση είναι όχι από την Κυβέρνηση. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο ζητά και επιμένει στη σύμβαση.
Δεύτερο ερώτημα, που προφανώς δεν έχει γίνει κατανοητό, από τους συναδέλφους της ΝΔ, στο οποίο ήταν πάρα πολύ σαφής ο κύριος Τζαβάρας και τον ευχαριστώ που επιμένει στις λεπτομέρειες. «Μα τι μας λέτε τώρα ότι προβλέπεται στη σύμβαση; Η εταιρεία να δύναται να υποβάλει σχέδιο για τον εκσυγχρονισμό των λιμενικών υποδομών; Τι είναι αυτά τα πράγματα;» Δύναται, ναι δύναται. Γιατί στη σύγχρονη αντίληψη λειτουργίας και χρήσης των Λιμένων, θα μπορούσε κάλλιστα μια εταιρεία, προκειμένου να έρθει εδώ στην Ελλάδα να δραστηριοποιηθεί, επειδή τα πλοία της είναι μεγάλα και η ελληνική Κυβέρνηση τα θέλει, αλλά τα λιμάνια μας δεν χωράνε, θα πρέπει να γίνουν έργα λιμενικών υποδομών. Για παράδειγμα, να υπάρχουν νέοι λιμενοβραχίονες, να υπάρχουν νέα κρηπιδώματα, να υπάρχουν νέα terminals. Θα μπορούσαν να συζητήσουν οι εταιρείες με την Κυβέρνηση, με τους Οργανισμούς Λιμένων την προοπτική να υπάρχουν terminals τα οποία κατά προτεραιότητα να εξυπηρετούν αυτή την εταιρεία. Αυτά όμως είναι ζητήματα επιμέρους διαπραγματεύσεων και συζητήσεων. Αλίμονο αν με τη λογική τη δική σας, αφήσουμε τον ανταγωνισμό πέραν των δρομολογίων να γίνει και ανταγωνισμός και επί των λιμενικών υποδομών που θα εξυπηρετούν τις κρουαζιέρες.
Τα λέω αυτά για να καταλήξω ότι η ανταγωνιστικότητα στην οποία αναφέρθηκε ο κύριος Τζαβάρας προηγουμένως, αφορά άλλον τομέα. Την αγορά. Αλλά δεν είναι αγορά η κρουαζιέρα. Δεν είναι αγορά η ακτοπλοΐα. Η κρουαζιέρα, όπως και η ακτοπλοΐα αφορούν συγκοινωνιακές υπηρεσίες, τουριστικές υπηρεσίες δηλαδή υπηρεσίες που αφορούν και το δημόσιο συμφέρον σε μία χώρα με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδος. Με πολλά νησιά δηλαδή και με έναν εθνικό χώρο, την ενότητα του οποίου εγγυάται και το συγκοινωνιακό δίκτυο το οποίο εξυπηρετεί τους πολίτες.
Ως εκ τούτου ο ανταγωνισμός πρέπει να λειτουργεί, αλλά στο πλαίσιο του τομέα των υπηρεσιών. Και στις υπηρεσίες πάντοτε σε ολόκληρη την κοινοτική νομοθεσία, στην έννομη τάξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, περιλαμβάνεται ο άλλος πυλώνας ο οποίος είναι η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος. Αυτό για την διευκρίνιση και την υποβοήθηση της συζήτησης και της κατανόησης της φιλοσοφίας αυτού του Κανονισμού και φυσικά της νομοθετικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης.
