Δουλευα σε μια τουριστική επιχείρηση στην Λεοφώρο Αμαλίας.Ηταν Δευτέρα Θυμάμαι και μάλιστα εκεινη την μέρα δεν ειχα καθόλου όρεξη για δουλειά.Οταν λοιπόν εφτασε η ώρα να σχολάσω ημουνα ιδιαιτερα χαρούμενος. Σκεφτόμουν : ...
....'Παει και αυτή η Κολομέρα. Τωρα τιποτα δεν προκειται να μου χαλασει την Διάθεση'.Που να το ήξερα τι προκειται να γινει ...
Βγαινω που λετε στην Αμαλίας και σταματάω στο πεζοδρόμιο να βρώ Ταξι.
ΤΟ ΤΑΞΙ
Δεν περιμενα και πολύ ωρα και τσούπ σταματάει μπροστα μου ενα Ταξι εκτελώντας την εντολη του χεριού μου να σταματήσει.Το Ταξί εξωτερικά ήταν Ελεεινό μεσα στην Βρώμα και στην μαυρη Κάπνα.Ο Προφυλακτηρας στηριζότανε με ένα σύρμα.
'Δεν βαριέσαι' σκεφτηκα.Το μόνο που ήθελα ηταν να πάω στο σπιτάκι μου.
Ανοιγω την πορτα λοιπόν και μπαινω μέσα.
Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ
'Που παμε ορέ Παληκάρι' ; με ρώτησε ο Ταξιτζής
'Στον Αγιο Δημήτριο στο μετρό' του απάντησα.
Η .. ΜΠΙΧΛΑ
Κλεινω την πόρτα και ξεκιναει. Δεν περασαν 5 λεπτά και μου ήρθε.
Μια Μυρωδια απο Μασχάλη και ποδαρίλα αναμεμιγμένα με μυρωδιά βόθρου μου δηλητηρίασε τα ρουθούνια ...
Κάνω να ανοιξω το Παραθυρο και με το που το ανοίγω ο Ταξιτζής το κλείνει και μου λέει ...'Κάνει Κρύο Φίλε.Αστο σε παρακαλώ κλειστό'.
Η Χημική αντίδραση της Βρώμας στον εγκέφαλό μου ήταν εκρηκτική.Οτι πρόβλημα ειχα σε ολη την μέρα το ξέχασα μονομιάς. Ηταν πραγματικό Μαρτύριο.
20 ΛΕΠΤΑ ΜΕ ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ
Με τα Παραθυρα Κλειστά λοιπόν ημουν καταδικασμένος για 20 λεπτά που διαρκούσε η διαδρομή να πεθάνω αβοήθητος απο την Μπιχλα και τα δηλητηριώδη αέρια του ταξιτζή.
Αμεσως μετά του είπα : 'Ρε φίλε λιγο το παραθυρο θέλω να ανοιξω κάνε μου την χάρη'
'Αντε' μου λέει 'Ανοιξε το αλλα λίγο'.Το ανοιξα.Αλλα η Μποχα δεν εφευγε.Επρεπε κάπως να ξεχαστω να σκεφτω κάτι και να ξεχάσω την βρώμα μέχρι να φτάσουμε.
Αρχισα να σκέφτομαι τον Χωρισμό μου απο την Γκόμενα.ΤΙΠΟΤΑ.
Αρχισα να σκέφτομαι την κακή οικονομική μου κατάσταση.ΤΙΠΟΤΑ
Αρχισα να σκέφτομαι τον θανατο.ΤΙΠΟΤΑ
δεν λειτουργούσε τίποτα.
Επρεπε να του ανοίξω κουβεντα για να ξεχαστώ.
Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ
'Πως πάνε οι Δουλειές μάστορα' ; Ανοιξα την Κουβεντα.
'Ετσι και Ετσι', μου απάντησε.Και μετά ... Ηρθε το Θεϊκό ...
Καθως μου μιλούσε παίρνει μια Οδοντογλυφιδα που την είχε καρφωμένη στο Ταμπλο και αφού σκάλισε τα δοντια του την καρφίτσωσε παλι στο Ταμπλό του αυτοκινήτου για μελλοντική χρήση ...
'Τι ναι τούτος ρε ...', Σκεφτηκα.
Με το που φτάσαμε ανοιξα την πορτα για να πάρω αέρα και αφού τον πληρωσα βγήκα απο το ταξι.
ΑΞΕΧΑΣΤΟΣ
Μετά απο αυτο Σκεφτόμουνα για καιρό τον Ταξιτζή - Μπιχλα.
stakarfia.blogspot.com
