Το πρόσωπο της μητέρας παίζει καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία του εγκεφάλου του παιδιού, όχι μόνο στη βρεφική ηλικία αλλά σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αυτό διαπίστωσαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο στον Καναδά, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της απεικόνισης του εγκεφάλου με λειτουργικό μαγνητικό τομογράφο.
Τα ευρήματα έχουν ενδιαφέρον καθώς η επίδραση της εικόνας της μητέρας είναι διαφορετική από αυτήν του πατέρα και αφήνει πολύ πιο έντονα σημάδια
στον εγκέφαλο του παιδιού. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Βrain and cognition».Οι επιστήμονες μέτρησαν τη δραστηριότητα του εγκεφάλου των εθελοντών όταν τους έδειξαν φωτογραφίες των γονέων τους, άγνωστων και διασημοτήτων. Τη μεγαλύτερη δραστηριότητα παρουσίασαν όταν είδαν το πρόσωπο της μητέρας τους.
Τότε, «φωτίστηκαν» περιοχές- κλειδιά του εγκεφάλου που σχετίζονται με την αναγνώριση και το συναίσθημα. Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι η μητέρα προκαλεί μία πολύπλοκη και μακροχρόνια συναισθηματική και γνωσιακή αντίδραση στον εγκέφαλο του παιδιού, αποτέλεσμα του ισχυρού δεσμού που αναπτύσσεται ανάμεσά τους κατά τη βρεφική ηλικία.
Ο δεσμός με τη μητέρα έχει κρίσιμες επιπτώσεις και στην ενήλικη ζωή του. «Τα βρέφη βλέπουν πολύ περισσότερο το πρόσωπο της μητέρας τους από οποιοδήποτε άλλο. Εκεί πρέπει να οφείλονται οι διαφορετικές αντιδράσεις που προκαλεί στον εγκέφαλο η ανάμνηση της εικόνας αυτής από ό,τι του πατέρα», εξηγεί στην εφημερίδα «Τelegraph» η Μαρί Αρσαλίδου, από το Πανεπιστήμιο του Τορόντο που πραγματοποίησε την έρευνα μαζί με συναδέλφους της από το Πανεπιστήμιο του Γουίντσεστερ στη Βρετανία. «Αυτό το διαπιστώνουμε ακόμα και σε ενήλικες που ζουν πολλά χρόνια μακριά από τους γονείς τους, που σημαίνει ότι η μνήμη του μητρικού προσώπου έχει μακροχρόνιο αντίκτυπο».
Η θέα του πατρικού προσώπου ενεργοποίησε μία περιοχή βαθιά στον εγκέφαλο, που έχει σχέση με το συναίσθημα της τρυφερότητας, όμως προκάλεσε πολύ μικρότερη δραστηριότητα από ό,τι της μητέρας.
Πολύ μικρότερη σημασία έδωσαν οι εγκέφαλοι των εθελοντών στις φωτογραφίες των διασημοτήτων και καμία απολύτως στις φωτογραφίες αγνώστων προσώπων. «Αυτή η έρευνα μάς βοηθά να καταλάβουμε οργανικά αυτό που ήδη γνωρίζουμε συναισθηματικά», λέει η Αν Μπιουκάναν, υπεύθυνη του Κέντρου Ερευνών Γονέων και Παιδιών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. «Οταν γεννιόμαστε, ο εγκέφαλος είναι σαν έναν σκληρό δίσκο που έχει φορμαριστεί αλλά είναι άδειος. Η κρίσιμη σχέση με τη μητέρα είναι σημαντική για την ανάπτυξη του εγκεφάλου και τη μετέπειτα συναισθηματική ανάπτυξη».
