«Το 1995 ήρθα σε μετωπιαία σύγκρουση με τον θάνατο, όταν μου τηλεφώνησαν από το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης και μου είπαν ότι ο πρωτότοκος γιος μου, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός.Ο Γιάννος μου ήταν κλινικά νεκρός και είχε ήδη μπει σε μηχανική υποστήριξη. Αυτό όμως δεν κατάφερε να με...
σκοτώσει. Εκτός από μάνα ήμουν και γιατρός και σκέφθηκα ότι κάθε κύτταρό του,κάθε όργανό του ήταν νέα πηγή ζωής για άλλους ανθρώπους. Ετσι, ο γιατρός είπε στη μάνα:“δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο”...».
Την ώρα που η μητέρα, διευθύντρια της Δ΄ Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου «Ερρίκος Ντυνάν» κυρία Ελευθερία Κρικέλη διηγούταν την τραγική εμπειρία της δεν ακουγόταν ούτε ανάσα στην αίθουσα όπου έλαβε χώρα η εκδήλωση του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ) με αφορμή την Πανελλήνια Ημέρα Μεταμοσχεύσεων (1η Νοεμβρίου).
Αν όλοι όσοι βιώνουν ανάλογες δραματικές καταστάσεις ενεργούσαν κατά τον ίδιο τρόπο, η πορεία των μεταμοσχεύσεων στην Ελλάδα θα ήταν σαφώς καλύτερη.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα περισσότεροι από 1.100 άνθρωποι βρίσκονται σε λίστα περιμένοντας το μόσχευμα που θα τους επιτρέψει να ζήσουν (1.000 είναι οι υποψήφιοι λήπτες νεφρού, 70- 80 ήπατος και 25 καρδιάς). Σύμφωνα με τη διευθύντρια της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του Κωνσταντοπούλειου Νοσοκομείου Νέας Ιωνίας και μέλος του ΔΣ του ΕΟΜ κυρία Νίνα Μαγγίνα, κάθε ημέρα χάνουν τη ζωή τους από ένας ως τρεις πάσχοντες οι οποίοι βρίσκονται σε λίστα αναμονής.
Ο πρόεδρος του ΕΟΜ, καθηγητής κ. Ι.Βλαχογιάννης παραδέχθηκε ότι το σύστημα «δεν το συμπαθούν πολλοί στα νοσοκομεία», με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αυξηθεί η προσφορά οργάνων. «Οργανα υπάρχουναλλά δεν αξιοποιούνται» είπε χαρακτηριστικά. Ανάλογες αναφορές έκανε και ο πρόεδρος του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου κ. Π. Αλιβιζάτος .
Στο παρελθόν- είπε- περιέκοψαν το επίδομα εφημέρευσης συντονιστών μεταμοσχεύσεων στο Ωνάσειο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν συντονιστές έπειτα από τις 3 το απόγευμα! «Εχουμε αποτύχει ως ιατρική κοινότητα να αγκαλιάσουμε τις μεταμοσχεύσεις» παραδέχθηκε ο κ. Αλιβιζάτος. Προσέθεσε μάλιστα ότι «απειλούνται τρεις αγωγές κατά του νοσοκομείου, διότι έξι ασθενείς που δεν έλαβαν μόσχευμα έφυγαν από τη ζωή».
Στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο κ. Βλαχογιάννης δείχνουν ότι οι δότες οργάνων προς μεταμόσχευση στην Ελλάδα είναι 63 στα δέκα εκατομμύρια πληθυσμού, τη στιγμή που στην Πορτογαλία είναι περίπου 400. «Τριακόσιοι σαράντα δότες χάνονται στην Ελλάδα» σημείωσε ο κ. Βλαχογιάννης. Τα μοσχεύματα χάνονται είτε γιατί δεν διαγιγνώσκεται εγκαίρως ο εγκεφαλικός θάνατος είτε διότι στις περιπτώσεις που διαγιγνώσκεται και τίθεται η δυνατότητα της δωρεάς οργάνων το 30% των συγγενών των εκλιπόντων αρνείται τη δωρεά.
Ταυτόχρονα ο μικρός αριθμός υποψηφίων ληπτών οργάνων στη χώρα μας περιορίζει την καταλληλότητα των προσφερόμενων μοσχευμάτων και ως εκ τούτου την αξιοποίησή τους από τα ελληνικά μεταμοσχευτικά κέντρα, με αποτέλεσμα πολλά μοσχεύματα από έλληνες δότες να μεταμοσχεύονται σε συμβατούς λήπτες του εξωτερικού.
Σημειώνεται ότι από το 2001 ως το 2010 μεταμοσχεύθηκαν 1.955 ασθενείς εγγεγραμμένοι στα εθνικά μητρώα υποψήφιων ληπτών συμπαγών οργάνων και μυελού των οστών.
ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ