Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Μπράιαν Μόλκο Ο ήλιος της Ελλάδας σάς κάνει να νιώθετε

Η περίπτωση Placebo προκαλεί εντύπωση: ένα καθ' όλα συνεπές, καλό αλλά «μικρού βεληνεκούς» συγκρότημα στην αλλοδαπή, γνωρίζει επιτυχία... σούπερ γκρουπ στην Ελλάδα. Από την πρώτη εμφάνισή τους το 1999 στο Rockwave Festival η δημοτικότητά τους ανεβαίνει συνεχώς. Λατρεία και υστερία για τον μικροσκοπικό αρχηγό, κιθαρίστα και τραγουδιστή του συγκροτήματος Μπράιαν Μόλκο, ο οποίος από την αρχή της καριέρας
του, στα μέσα της δεκαετίας του 1990, φρόντισε τόσο με τους στίχους τραγουδιών («Nancy Boy») όσο και με την αμφισεξουαλική εικόνα που λάνσαρε, να δημιουργήσει συζητήσεις στον βρετανικό μουσικό Τύπο. Συνεργασίες με τον μέντορά τους Ντέιβιντ Μπάουι και η συνέχεια πάντοτε ενδιαφέρουσα με ακόμη πιο μεγάλες επιτυχίες («Taste In Men», «Slave To The Wage», «Special K»). Η νέα εμφάνισή τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας τους για το νέο άλμπουμ «Battle For The Sun». Ο Μπράιαν Μόλκο με το γνωστό ύφος και χιούμορ του μίλησε στο «Βήμα της Κυριακής» πριν από τη νέα επίσκεψή του στη χώρα μας.

- Γιατί πιστεύετε ότι είστε τόσο δημοφιλείς στην Ελλάδα;


«Η αλήθεια είναι ότι παρ' ότι είμαστε Βόρειοι γνωρίζουμε πολύ μεγάλη επιτυχία σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Λατινική Αμερική. Χώρες με πάθος και ζεστό κλίμα. Ισως γιατί η μουσική μας είναι παθιασμένη και τίμια και γεμάτη συναισθήματα, και αυτό γίνεται αντιληπτό από ανθρώπους που ζουν με τον ήλιο καθημερινά και έχουν μάθει να νιώθουν και να εκφράζονται».
-  Αυτή η αγάπη λειτουργεί και αντίστροφα;

«Το ελληνικό κοινό για εμάς είναι μοναδικό, παθιασμένο και γενναιόδωρο, και αυτό έγινε αντιληπτό από την πρώτη εμφάνισή μας στην Ελλάδα. Το αγαπάμε το ίδιο και έχουμε πολλούς φίλους στην Ελλάδα».

- Αναρωτιέμαι πoιος είναι λόγος για ένα συγκρότημα σαν τους Placebo να συνεχίζει να ηχογραφεί έπειτα από μια τόσο επιτυχημένη πορεία;


«Ο βασικός λόγος είναι γιατί δεν έχουμε τι άλλο να κάνουμε. Δεν ξέρω να οδηγώ οπότε δεν μπορώ να γίνω ταξιτζής, δεν είμαι πολύ καλός με τα κομπιούτερ... βασικά είμαι ανειδίκευτος. Αυτό που γνωρίζω καλά είναι να τραγουδώ, να παίζω την κιθάρα και να γράφω τραγούδια. Το ίδιο και ο Στέφαν. Εχουμε πει μερικές φορές να τα αφήσουμε όλα πίσω μας. Δεν έχουμε όμως άλλη επιλογή. Τι στο διάολο να κάνω στη ζωή; Ανοίγω το στόμα μου και περιγράφω τα συναισθήματά μου τίμια και αυτό, όπως όλα δείχνουν, γίνεται αντιληπτό από το κοινό... και είναι μαγικό. Είναι ζήτημα τιμιότητας να μιλάς στην καρδιά τόσων ανθρώπων. Από την άλλη, δεν έχω την παραμικρή διάθεση, όπως συμβαίνει με πολλούς χιπ-χοπ καλλιτέχνες, να έχω παράλληλη καριέρα στον κινηματογράφο. 'Η ακόμη να γίνω κριτής σε κάποιο γαμ..... ηλίθιο τηλεοπτικό παιχνίδι. Το κάνω γιατί δεν έχω τίποτε άλλο να κάνω και γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να μην τρελαθώ εντελώς».

- Η σεξουαλικότητα ήταν ένα βασικό θέμα των πρώτων ημερών του συγκροτήματος αλλά όχι πια. Τι άλλαξε;

«Ηταν μια πολιτική κίνησή μας στη δεκαετία του 1990. Ενα σήμα σε όσους ένιωθαν διαφορετικοί και φοβούνταν να το ομολογήσουν. Τους λέγαμε ότι δεν υπάρχει λόγος να κρύβονται. Και δεν αφορούσε μόνο το σεξουαλικό ζήτημα αυτή η στάση μας. Ξέρεις, υπάρχουν πολλοί περισσότεροι άνθρωποι με το “λάθος” σώμα σε σχέση με όσους κινούνται στα πρότυπα των σταρ του Χόλιγουντ. Δεν είναι όλος ο κόσμος σαν την Αντζελίνα Τζολί και δεν μπορεί να είναι. Μιλήσαμε για όσους βρίσκονταν στο περιθώριο, ίσως γιατί και εμείς αισθανόμασταν να ανήκουμε σε αυτό. Και η μουσική άλλωστε ποτέ δεν ακολούθησε τις καθωσπρέπει φόρμες. Νομίζω ότι με την κίνησή μας αυτή το 1990 ωθήσαμε συγκροτήματα, όπως η Gossip με την Μπεθ Ντίτο, να μπορέσουν να βρουν τον δικό τους λόγο και να σταθούν εκεί έξω».

- Δεν νιώθατε μέρος της έκρηξης που συνέβηκε στη Βρετανία στα μέσα των 90ς;


«Καθόλου. Κωλοσυγκροτήματα όπως οι Oasis, ποδοσφαιρική ομοφοβική μουσική, ηλιθιότητες περί βρετανικής ποπ και άλλες τέτοιες μάτσο ηλιθιότητες... Ας δούμε λοιπόν ποιες είναι οι πραγματικές ρίζες του ροκ εν ρολ. Κοίτα την περίπτωση του Λιτλ Ρίτσαρντ ή του Ελβις Πρίσλεϊ. Δύο ετεροφυλόφιλοι των οποίων η εικόνα προκαλούσε αίσθηση με τη διαφορετικότητά της. Ο Ρίτσαρντ, ένας μαύρος που φορούσε τόνους μεϊκάπ και μιλούσε για πηδήματα τη δεκαετία του 1950. Αυτή είναι η παράδοση της ροκ μουσικής από αυτούς τους καλλιτέχνες και από τον Μπάουι και τον Ιγκι Ποπ που παρέλαβαν τη σκυτάλη αργότερα».
Στην πορεία αλλάξατε όμως...

«Αν εννοείς ότι σταματήσαμε να φοράμε φορέματα στη σκηνή ναι, γιατί ξαφνικά η αισθητική έγινε το κεντρικό θέμα συζήτησης και η μουσική έμπαινε σε δεύτερο πλάνο. Επρεπε αναγκαστικά να επαναφέρουμε τη μουσική στο προσκήνιο».

- Ακόμη πιστεύετε ότι είστε πιο σέξι από τον Χριστό;

«Εχω πει κάτι τέτοιο;».

- Σε εμένα προσωπικά πριν από δώδεκα χρόνια.

«Θα πρέπει να ήμουν πολύ μεθυσμένος» (γέλια)

- Μου είχατε πει ότι είστε πιο σέξι επειδή είστε λιγότερο τριχωτός.


«Ημουν σίγουρα μεθυσμένος! Πάντως είμαι σίγουρα πιο σέξι από τους Oasis!».

- Για ποιον λόγο ο βρετανικός Τύπος ήταν εχθρικός απέναντί σας από ένα σημείο και μετά;


«Φταίω μάλλον λίγο και εγώ γιατί νεότερος ήμουν αρκετά αλαζόνας και αφελής. Αυτός όμως είναι ένας συνδυασμός απαραίτητος αν θέλεις να επιβιώσεις στο ξεκίνημά σου».

- Βρίσκετε τα όσα συμβαίνουν στη μουσική σήμερα συναρπαστικά όπως παλιότερα;


«Νομίζω ότι είναι εξίσου συναρπαστικά αλλά και βαρετά μερικές φορές όπως συνέβαινε πάντοτε. Πάντοτε υπήρχαν και θα υπάρχουν καλοί και κακοί καλλιτέχνες, καλά και κακά άλμπουμ».

- Πώς οργανώνετε τη ζωή σας ως ροκ σταρ και πατέρας ενός μικρού παιδιού;

«Είναι θέμα προτεραιοτήτων. Οταν κάνεις παιδιά οι προτεραιότητες αλλάζουν και οφείλεις να το δεις εγκαίρως».

>>> Οι Placebo εμφανίζονται την Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Γης στη Θεσσαλονίκη και το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου στοTerraVibe Park στην Αθήνα


ΣΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ    TO BHMA
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...