Είναι λογικό στο παραπάνω δίλημμα να σκεφτείτε: "Εύχομαι να μην είμαι ποτέ ναυαγός". Ας υποθέσουμε όμως ότι είστε. Καλείστε να πάρετε μια απόφαση που θα κρίνει την ίδια σας τη ζωή: Θα πιείτε θαλασσινό νερό ή τα ούρα σας;
Αν διαλέξατε το θαλασσινό νερό,
λυπόμαστε αλλά εσείς χάσατε!Οι περισσότεροι άνθρωποι απαντούν χωρίς δεύτερη σκέψη: "Θαλασσινό νερό"! Κι όμως επιστημονικά η επιλογή αυτή είναι λανθασμένη. Το θαλασσινό νερό έχει πυκνότητα σχεδόν τριπλάσια από το ανθρώπινο αίμα. Συνεπώς εάν είστε ναυαγός και πιείτε αλμυρό νερό, θα αναγκάσετε τον οργανισμό σας να επεξεργαστεί ένα διάλυμα που είναι πυκνότερο από τα υγρά του σώματός σας.
Στη συνέχεια η αποβολή του θαλασσινού νερού θα γίνει από τα νεφρά σας, μόνο που τα ανθρώπινα νεφρά είναι φτιαγμένα για να αποβάλλουν υγρά με μικρότερη ποσότητα αλατιού. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να ουρείτε, αλλά να διώχνετε μόνο νερό και να μένει μεγάλη ποσότητα νατρίου στο αίμα σας.
Πολύ γρήγορα λοιπόν από... απλό ναυαγό, θα μεταβληθείτε σε αφυδατωμένο ναυαγό! Οι μύες σας θα αρχίσουν να εξασθενούν και να πονάνε, οι παλμοί σας θα γίνουν ακανόνιστοι, η ζάλη και η εξάντληση θα σας κάνουν να χάσετε τις αισθήσεις σας.
Τα ούρα θα σας κρατήσουν στη ζωή!
Αντίθετα, εάν είχατε επιλέξει να πιείτε τα ούρα σας, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Τα ανθρώπινα ούρα αποτελούνται κατά 95% από νερό, 2,5% από ουρία, διάφορα μέταλλα και ένζυμα και μόνο 2,5% αλάτι.
Στη θεωρία συνεπώς, η σωστή επιλογή να σώσετε τη ζωή σας εάν ναυαγήσετε σε ένα ερημονήσει είναι να πιείτε τα ούρα σας και όχι θαλασσινό νερό. Στην πράξη βέβαια υπάρχει κάποιο πρόβλημα - πέρα από την οσμή των ούρων σας -: αν δεν έχετε νερό να πιείτε, δεν θα έχετε και ούρα για να... πιείτε!!!
