Στο δημοσίευμα επισημαίνεται ότι για την Ελλάδα, που αντιμετωπίζει την προοπτική διάθεσης τουλάχιστον του 7% των φορολογικών της εσόδων για την εξυπηρέτηση του
χρέους της, «σχεδόν για πάντα», η πτώχευση θα μπορούσε να είναι κάποια στιγμή στο μέλλον ελκυστική επιλογή.
Οι περικοπές αποτελούν μια βιώσιμη επιλογή, μόνο εφόσον κοστίζουν λιγότερο για τους ψηφοφόρους απ' όσο μια πτώχευση, τονίζεται και προστίθεται ότι τα τελευταία χρόνια το κόστος μιας πτώχευσης έχει αποδειχθεί αμελητέο, καθώς οι κυβερνήσεις που υποχρεώθηκαν σε μια τέτοια κίνηση συχνά δανείζονταν ξανά από τις αγορές εντός μερικών μηνών.
Στο άρθρο με τον τίτλο «Δεν υπάρχει κρατικό χρέος χωρίς [επενδυτικό] κίνδυνο», αναφέρεται μεταξύ άλλων:
«Όπως ένα χρηματοοικονομικό σουβλάκι [σ.σ. financial souvlaki], έτσι και η Ελλάδα στριμώχνεται στις αγορές ομολόγων. Αποδόσεις που υπερβαίνουν το 10% είναι αδύνατον να πληρωθούν από μία χώρα η οποία από τον Μάιο συντηρείται με τα δάνεια των 110 δισ. ευρώ της Ευρώπης και του ΔΝΤ».
Σχεδόν όλοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να επιβιώσει χωρίς να προχωρήσει κάποια στιγμή σε αναδιάρθρωση των χρεών της, το ύψος των αποδόσεων δείχνει πιθανότητα χρεοκοπίας της τάξεως του 90% μέσα στην επόμενη δεκαετία, σύμφωνα με το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων των ΗΠΑ».
Είναι εύκολο να δεχτεί κανείς το επιχείρημα πως η κρατική χρεοκοπία είναι απίθανη: κανένα ανεπτυγμένο κράτος δεν έχει υπαναχωρήσει των υποχρεώσεών του μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον 19ο αιώνα όμως οι χρεοκοπίες ήταν πιο συχνές και τα κράτη πολλές φορές θεωρούνταν πιο επικίνδυνη τοποθέτηση χρημάτων απ' ό,τι ο ιδιωτικός τομέας. Η Ισπανία, επί παραδείγματι, οδηγήθηκε σε χρεοκοπία 87 φορές τον 19ο αιώνα, ενώ η Ελλάδα τουλάχιστον 4 φορές».
dete.gr
