Αντικολλητικές επιστρώσεις ύποπτες για αύξηση της χοληστερόλης

Αντικολλητικές επιστρώσεις που χρησιμοποιούνται ευρέως σε μαγειρικά σκεύη, σε αδιάβροχα ρούχα, ακόμα και σε συσκευασίες για ποπκόρν μικροκυμάτων, είναι πιθανό να αυξάνουν τα επίπεδα ολικής και «κακής» χοληστερόλης στο αίμα, δείχνει μελέτη που εξέτασε χιλιάδες παιδιά στις ΗΠΑ.

Τα αποτελέσματα της έρευνας, δημοσιευμένα στην επιθεώρηση Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine,

δεν επαρκούν για να αποδείξουν ότι οι ουσίες αυτές προκαλούν άμεσα υπερχοληστεριναιμία.

Εγείρουν όμως υποψίες, ιδιαίτερα αν συνδυαστούν με προηγούμενες μελέτες σε πειραματόζωα, οι οποίες είχαν δείξει επιδράσεις το συκώτι, από το οποίο ρυθμίζονται τα επίπεδα των λιπιδίων στο αίμα.

Η έρευνα του Πανεπιστημίου της Δυτικής Βιρτζίνια εξέτασε δύο υπεφθοριωμένες ενώσεις ευρείας χρήσης, το PFOS (σουλφονικό υπερφθοροοκτάνιo) και το PFOA (υπερφθοροοκτανοϊκό οξύ).

Σύμφωνα με τη Δρ Στέφανι Φρίσμπι και την ομάδα της, οι ουσίες αυτές περνούν στον ανθρώπινο οργανισμό από το πόσιμο νερό, τη σκόνη, το μητρικό γάλα και τις συσκευασίες των τροφίμων, ιδιαίτερα αυτές που χρησιμοποιούνται για ποπκόρν μικροκυμάτων.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε παιδιά της πολιτείας του Οχάιο, έπειτα από αγωγή που κατέθεσαν οι κάτοικοι για μόλυνση του πόσιμου νερού με PFOA. Πράγματι, στο αίμα των παιδιών της μελέτης τα επίπεδα PFOA ήταν σημαντικά υψηλότερα από το μέσο όρο των ΗΠΑ.

Τα παιδιά με τις υψηλότερες συγκεντρώσεις PFOA παρουσίαζαν επίπεδα ολικής χοληστερόλης 4,6 μονάδες υψηλότερα από ό,τι στα παιδιά με τις χαμηλότερες συγκεντρώσεις. Ειδικότερα, τα επίπεδα «κακής» χοληστερόλης LDL ήταν 3,8 μονάδες υψηλότερα.

Επιπλέον, τα υψηλά επίπεδα PFOS, βρέθηκαν να συνδέονται με αυξημένη ολική χοληστερόλη αλλά και αυξημένη «καλή» χοληστερόλη HDL.

Τα επίπεδα PFOA και PFOS που συνδέονται με αύξηση της χοληστερόλης βρίσκονται εντός του εύρους τιμών που απαντώνται στο γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ, σημειώνουν οι ερευνητές. Με άλλα λόγια, δεν πρόκειται για τοπικό φαινόμενο που οφείλεται σε ακραίες τιμές των δύο αυτών ουσιών.

Βέβαιος για τις αρνητικές επιδράσεις των ενώσεων αυτών εμφανίστηκε ο Μπέρναρντ Ουάις, τοξικολόγος του Πανεπιστημίου του Ρόστεστερ, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.