όσα ζουν με έναν γονιό ή με θετούς γονείς διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο να εμφανίσουν συναισθηματικές διαταραχές, κακή συμπεριφορά και υπερκινητικότητα.
Οι ερευνητές εξέτασαν 13.500 παιδιά, από νεογέννητα ως επτά ετών. Διαπίστωσαν ότι το ένα στα επτά (15%) που ζει με θετούς γονείς και το ένα στα οκτώ (12%) που ζει σε μονογονεϊκή οικογένεια παρουσιάζουν σοβαρές διαταραχές συμπεριφοράς- αντίθετα, τα ίδια προβλήματα εμφανίζει μόνο το ένα στα 17 παιδιά που ζουν και με τους δύο βιολογικούς γονείς τους.
Τα παιδιά που ζουν με δύο εργαζόμενους γονείς ή γονείς που έχουν ανώτατη εκπαίδευση εμφανίζουν λιγότερα προβλήματα συμπεριφοράς. Επίσης η πιθανότητα να μεγαλώσει ένα παιδί σε διαλυμένη οικογένεια είναι μικρότερη όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία της μητέρας.
Η μελέτη, που χρηματοδοτήθηκε από τη βρετανική κυβέρνηση, διαπίστωσε επίσης ότι το ποσοστό των παιδιών που συνεχίζουν να ζουν και με τους δύο γονείς τους μειώνεται σταθερά όσο μεγαλώνουν: σε ηλικία εννέα μηνών το 86% ζει και με τους δύο βιολογικούς γονείς αλλά ως τα πέντε έτη μειώνεται στο 77% και στα επτά στο 69%.
«Η ζωή μακριά από τον βιολογικό πατέρα συνδέεται με φτώχεια και αρνητικές επιπτώσεις για τα παιδιά» δήλωσε η Λίζα Κάλντεργουντ από το Εκπαιδευτικό Ινστιτούτο του Λονδίνου, η οποία συνυπογράφει τη μελέτη.
Οι ερευνητές ζήτησαν από μητέρες να αξιολογήσουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους στην ηλικία των επτά ετών. Οι ερωτήσεις κάλυπταν ζητήματα όπως υπερκινητικότητα, αρνητική συμπεριφορά, συναισθηματικά προβλήματα, δυσκολίες στην παρέα με άλλα παιδιά αλλά και θετική συμπεριφορά. Με βάση τις απαντήσεις, τα παιδιά χωρίστηκαν σε τρεις κατηγορίες: «κανονικά», «οριακά» και «με σοβαρά προβλήματα συμπεριφοράς».
«Τα “σοβαρά προβλήματα” αναφέρονται στο γεγονός ότι κινούνται αρκετά έξω από το εύρος των αναμενόμενων απαντήσεων» αναφέρει η μελέτη. «Είναι πολύ πιθανόν ότι η συναισθηματική υγεία των παιδιών που εντάσσονται σ΄ αυτή την κατηγορία υφίσταται σημαντική πίεση».
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι θα τροφοδοτήσουν τη συζήτηση για το αν η συμπεριφορά των παιδιών επηρεάζεται περισσότερο από τη φύση ή την ανατροφή. Η μελέτη έδειξε ότι το οικογενειακό σχήμα έχει μεγάλη επιρροή στα παιδιά, όπως επίσης το σχολικό περιβάλλον, η ποιότητα του σπιτιού και ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς μιλούν στα παιδιά.
Χωρίς (όλη την) οικογένεια
Οσο μεγαλώνουν τα παιδιά σε ηλικία τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να δουν την οικογένειά τους να διαλύεται και να ζουν είτε με τον έναν γονέα τους είτε με θετούς γονείς, όπως έδειξε μεγάλη έρευνα στη Βρετανία. Το 22% των παιδιών ζει σε μονογονεϊκή οικογένεια με τη μητέρα ενώ το 6% με τη βιολογική του μητέρα και θετό πατέρα.
Ελάχιστα παραπάνω από τα μισά παιδιά (ποσοστό 55% όσων εξέτασε η σχετική έρευνα) ζουν μαζί με τους παντρεμένους βιολογικούς γονείς τους. Μάλιστα σχεδόν το ένα στα τρία επτάχρονα ζει είτε χωρίς τον πατέρα είτε χωρίς τη μητέρα του.
ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ
