Αγαπητή μου κυρία Κ.Μ.
Μέσα στις τόσες ανακρίβειες και προχειρότητες που ακούστηκαν αυτές τις μέρες και που μόνο θλίψη και αηδία μου προκάλεσαν, το δικό σας μήνυμα ομολογώ πως τάραξε τη ψυχή μου. Λυπάμαι γιατί δεν με αγαπάτε. Ίσως, -λέω ίσως-, αν με γνωρίζατε προσωπικά να αλλάζατε γνώμη. Το ότι δεν με σέβεστε, δεν με απασχολεί, γιατί ποτέ δεν επεδίωξα τον σεβασμό, είχα άλλες προτεραιότητες.
Μέσα στις τόσες ανακρίβειες και προχειρότητες που ακούστηκαν αυτές τις μέρες και που μόνο θλίψη και αηδία μου προκάλεσαν, το δικό σας μήνυμα ομολογώ πως τάραξε τη ψυχή μου. Λυπάμαι γιατί δεν με αγαπάτε. Ίσως, -λέω ίσως-, αν με γνωρίζατε προσωπικά να αλλάζατε γνώμη. Το ότι δεν με σέβεστε, δεν με απασχολεί, γιατί ποτέ δεν επεδίωξα τον σεβασμό, είχα άλλες προτεραιότητες.
Το ότι δεν με εκτιμάτε όμως, με στεναχωρεί και γι αυτό θα προσπαθήσω ακόμη, παρά την ηλικία μου, να σας πείσω με το έργο μου ότι αξίζω την εκτίμησή σας.
Φοβάμαι ότι έτυχε να πέσετε θύμα ανήθικων ανθρώπων για μια ακόμη φορά, γιατί εκτός από το τραυματικό γεγονός του βιασμού που μαρκάρισε τη ζωή σας, αφήνεστε τώρα να παρασυρθείτε από μια άλλου τύπου ανηθικότητα δίνοντας βάση σε λόγια ανεύθυνα και κακοήθη. Κατασκευές ανθρώπων που παραφράζουν, κομματιάζουν και παραπιούν το νόημα κάποιων πραγμάτων που είπα στην Ιταλία, 11 χρόνια πριν μιλώντας, -ίσως με υπερβολικά έντονο ύφος- για Τέχνη και όχι για Ηθική.
Μη ξεχνάτε ότι η Τέχνη πάντα υπερβάλλει. Εγώ, ποτέ δεν είπα ότι είμαι υπέρ των βιαστών, τους οποίους απεχθάνομαι όσο κάθε υγιής και πολιτισμένος άνθρωπος.
Είπα όμως, όπως θα έλεγε κάθε λογικός και πολιτισμένος άνθρωπος, ότι εκτός από το να καταδικάζω, οφείλω να γνωρίσω και να κρίνω τις συνθήκες και τους λόγους της σεξουαλικής επιθετικότητας.
Μη ξεχνάτε ότι η Τέχνη πάντα υπερβάλλει. Εγώ, ποτέ δεν είπα ότι είμαι υπέρ των βιαστών, τους οποίους απεχθάνομαι όσο κάθε υγιής και πολιτισμένος άνθρωπος.
Είπα όμως, όπως θα έλεγε κάθε λογικός και πολιτισμένος άνθρωπος, ότι εκτός από το να καταδικάζω, οφείλω να γνωρίσω και να κρίνω τις συνθήκες και τους λόγους της σεξουαλικής επιθετικότητας.
Και δεν μιλούσα φυσικά για απεχθείς βιασμούς ανηλίκων ή σεμνών αθώων πλασμάτων τα οποία θα υπερασπιζόμουν αν χρειαζόταν με το ίδιο μου το αίμα, αλλά για την ερωτική έξαρση που προκαλεί ή που θα έπρεπε να προκαλεί η ομορφιά της γυναίκας όταν αυτή χρησιμοποιείται ή από φιλαρέσκεια ή από μόδα ή από μια κοινωνία που θέλει τη γυναίκα προκλητικό σκεύος ηδονής. Και αναρωτήθηκα τότε, αν δεν είναι πιο υγιής και παραγωγική μια αρρενωπότητα, έστω και αν εκφράζεται επιθετικά στη χειρότερή της περίπτωση, από την ερωτική αδράνεια και αδιαφορία πολλών πια ανδρών προς τη γυναίκα, αδιαφορία που προσβάλλει την ίδια τη Φύση, την ίδια την ομορφιά.
Δεν είχα την απάντηση, μόνο το ερώτημα έθεσα. Έλεγα ακόμη, αν θυμάμαι καλά ύστερα από τόσα χρόνια, ότι είναι ωραία να μπορείς να αγκαλιάσεις το αντικείμενο του πόθου σου, και εδώ, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι καθόλου δεν υποτιμώ τη διάθεση της γυναίκας να επιδεικνύει τα κάλλη της. Είναι η ευλογία του Θεού. Αντίθετα, της είμαι ευγνώμων γιατί έτσι αφυπνίζει τον ερωτισμό μας και ομορφαίνει τη ζωή. Όμως για να τη σεβαστώ σαν υπεύθυνο άνθρωπο, θα ήθελα, -αν συνειδητά προκαλεί με τη συμπεριφορά και την εμφάνισή της- να έχει το θάρρος, αν κάτι απρόβλεπτο της συμβεί, να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί. Αυτό αφορά, όσες γυναίκες θέλουν να τις αφορά.
Τέλος, σας ζητώ συγνώμη, αν τα λόγια που είχα πει πριν από 11 χρόνια στην Ιταλία, βρήκαν την ευρωστία και τον τρόπο να ταξιδέψουν στο χρόνο και στο χώρο και να φτάσουν σήμερα σε σας, αποκομμένα από το γενικό πλαίσιό τους και κατ’επέκταση, φυσικά, παρανοημένα και να ανασκαλέψουν τη ψυχή σας δυσάρεστα. Όμως και πάλι παρασύρομαι και αναρωτιέμαι μήπως αιτία και σπόρος δημιουργικός της ευαισθησίας που αποπνέει το μήνυμα σας που με συγκίνησε, δεν είναι ακριβώς αυτή η τραυματική σας εμπειρία. Αυτό το οδυνηρά ιερό διαμάντι της υπάρξεώς σας.
Έχω και εγώ στο σώμα μου και στη ψυχή μου πολλά τραύματα. Μα δεν τα φέρω σα βάρος, ούτε τα χρησιμοποιώ σαν άλλοθι. Αντίθετα προσπαθώ να τα μετατρέψω σε πηγές ομορφιάς και συγκίνησης για τους άλλους, για εσάς, που όπως λέτε δεν με αγαπάτε. Προσπαθήστε τουλάχιστον να με καταλάβετε και μην ξεχνάτε, παρακαλώ, ότι είμαι δημιουργός διψασμένος για έμπνευση, για αυτό, αν τα λόγια που είπα τότε σας προσέβαλαν, συγχωρέστε με.
Με όλη μου την εκτίμηση και τον σεβασμό,
Κώστας Τσόκλης
