«Η ανησυχία εκπηγάζει από το γεγονός ότι ένα ρεύμα λιτότητας προεκτείνεται από άκρου εις άκρον στην Ευρώπη και φθάνει ακόμη να πλήξει και τις ακτές της Αμερικής.
Με τόσες χώρες να σπεύδουν πρόωρα να μειώσουν
τις δαπάνες τους, η διεθνής ζήτηση πρόκειται να μειωθεί και να επιβραδυνθεί η ανάπτυξη, φθάνοντας ακόμη να προκαλέσει μία νέα ύφεση…
Η Αμερική μπορεί ίσως να βρέθηκε στη βάση της παγκόσμιας ύφεσης, όμως στο εξής και η Ευρώπη βαδίζει στα ίδια χνάρια..
Ακολουθώντας τους κανόνες του παιγνιδιού, η Ισπανία θα πρέπει εφεξής να μειώσει τις δαπάνες της, πράγμα που αναμφίβολα θα προξενήσει και νέα αύξηση των ποσοστών ανεργίας της…
Με την οικονομία της να επιβραδύνεται, η βελτίωση της οικονομικής της κατάστασης μπορεί να μείνει η ελάχιστη.
Η Ισπανία ενδέχεται να παγιδευτεί σε εκείνον τον γύρο του θανάτου που είχε εισέλθει η Αργεντινή πριν μόλις μία δεκαετία.
Και ήταν μόνον όταν η Αργεντινή κατήργησε την ισοτιμία της με το δολάριο που κατάφερε να ξαναρχίσει να αναπτύσσεται και να μειώνει το χρέος της» και συνεχίζει λέγοντας ότι:
«Προς ώρας, η Ισπανία δεν αποτελεί στόχο επιθέσεων από κερδοσκόπους, αλλά αυτό μπορεί να είναι απλώς ζήτημα χρόνου».
Ο Στίγκλιτς δυστυχώς δεν είναι επίσης καθόλου αισιόδοξος και για το μέλλον του ευρώ: «οι χώρες που μοιράζονται το ίδιο νόμισμα έχουν μία σταθερά προκαθορισμένη ισοτιμία με το εθνικό τους νόμισμα και κατά συνέπεια έχουν εγκαταλείψει ένα σημαντικό εργαλείο ρύθμισης. Όσον δεν υπάρξουν αναταράξεις, το ευρώ θα συμπεριφέρεται καλά. Η δοκιμασία θα υπάρξει όταν μία, ή περισσότερες χώρες θα υποστούν μία κρίση».
